1. platōn , ōnis, m., der Damhirsch, Apic. 8, 342.
2. Platōn , s. Plato.
Lātōna , - tōnigena , - tōnius , s. Lāto.
Stratōn , s. Stratono. I.
Marathōn , ōnis, m. u. f. (Μα ... ... ;ραθώνιος), α) marathonisch, taurus (s. vorh.), ... ... atheniensisch, Sil. – b) Marathōnis , idis, f., marathonisch, Stat. u. Sidon. ...
diatonum , ī, n. (διάτονον), das diatonische od. natürliche Klanggeschlecht, Vitr. 5, 4, 3 sqq. Macr. somn. Scip. 3, 4, 13.
anatonus , a, um (ἀνάτονος), hochgespannt (Ggstz. catatonus), Vitr. 10, 10 (15), 6.
Catōnīnī , s. 2. Cato no. I, B.
catatonus , a, um (κατάτονος), tief gespannt (Ggstz. anatonus), Vitr. 10, 10, 6.
hyperbaton , ī, n. (ὑπερβατόν), ... ... zusammengehöriger Wörter od. Redeteile durch andere, die Wortversetzung, das Hyperbaton, eine rhet. Figur, Quint. 8, 6, 62. Plin. ...
platonisch , Platonicus (Πλατωνικώς, zu Plato ... ... ;αδημικός, zur Akademie, d. i. platonischen Philosophie, gehörig). – die pl. Philosophie, Academīa (Άκα ...
diatonicus , a, um (διατον ... ... der Musik, modulatio, das diatonische Klanggeschlecht, Mart. Cap. 9. § 959 u. 963. Vgl. diatonum. – b) in der Baukunst, diatonicon, ein mit zerbrochenen ...
hecatontas , adis, Akk. Plur. adas, f. (εκατ ... ... 746. Interpr. Iren. 1, 15, 2: griech. Dat. Plur. hecatontasin, Interpr. Iren. 5, 30, 1.
diasteaton (= διὰ στεάτων), ein Heilmittel aus Talg, Plin. Val. 3, 14. Marc. Emp. 18.
Platoniker , Platonicus od. Academicus philosophus; Academicae sectaephilosophus; in Appos. bl. Academicus. – die Platoniker, Platonici philosophi u. bl. Platonici; Academici philosophi u. bl. Academici.
Catōniānus , a, um, s. 2. Cato no. I, A.
Stratonīcēa , ae, f. (Στρ ... ... 18, 7 u.a. – Dav. Stratonīcēnsis , e, stratonicensisch, Cic. u. Liv.: Plur. subst., Stratonīcēnsēs, ium, m., die Einwohner von Stratonicea, die Stratonicenser, Tac.
cacemphaton (cacenphaton), ī, n. (κακέμφατον), ein Ausdruck von unanständiger, obszöner Nebenbedeutung, ein zweideutiger Ausdruck, Prisc. 12, 28. Diom. 270, 26 u.a. Gramm.; vgl. ...
oxylapathon , ī, n (ὀξυλάπαθον), eine Art Ampfer mit spitzen Blättern, spitzblätteriger Ampfer (Rumex acutus, L.), Plin. 20, 231 u. 233.
Stratonīcis , idis, f. (Στρατονικίς), ein Beiname der Venus bei den Smyrnäern, Tac. ann. 3, 63.
Buchempfehlung
Die letzte zu Lebzeiten des Autors, der 1835 starb, erschienene Lyriksammlung.
242 Seiten, 12.80 Euro