Cratīnus , ī, m. (Κρατινος), einer der ersten Dichter der alten attischen Komödie, Zeitgenosse des Eupolis u. Aristophanes, besonderer Verehrer des Weins, Hor. ep. 1, 19, 1; sat. 1, 4, 1. ...
ῥέω , fut . ῥεύσομαι Theogn . 448, ῥεύσω ... ... 527 vrbdt ὃς πολλῷ ῥεύσας ποτ' ἐπαίνῳ διὰ τῶν ἀφελῶν πεδίων ἔῤῥει , vom Kratinus, den er, wie auch das Folgende zeigt, τῆς στάσεως παρασύρων ἐφόρει τὰς ...
praecipuus , a, um (prae u. capio), vor ... ... suorum temporum orator, Quint.: praecipuus vir Cineas nomine, Eutr.: Aristophanes tamen et Eupolis Cratinusque praecipui, Quint.: praecipui erant inter coniuratos duo Bruti, Eutr.: quem vel praecipuum ...
ἤλεκτpov , τό , Her . u. Folgde gew., auch ... ... so genannt sei. – Bei Ar. Equ . 531 heißt es vom alternden Kratinus ἐκπιπτουσῶν τῶν ἠλέκτρων καὶ τοῦ τόνου οὐκέτ' ἐνόντος , wo etwas mit Elektron ...
ταυρο-φάγος , Stiere fressend; Dionysos, Soph. fr . 594; bei E. M . ὅτι τοῖς τὸν διϑύραμβον νικήσασι βοῦς ἐδίδοτο, ... ... τὸν ὠμηστήν; vgl. Phot . u. Ar. Ran . 357, vom Kratinus.
Verzeichnis der Abkürzungen und der angeführten Schriftsteller. Die allgemein üblichen Abkürzungen ... ... . Schäfer. Cr. An. – Crameri Anecdota. Crat., Cratin. – Cratinus. Crat. Theb. – Crates Thebanus in der Anthologie. Crin., ...