Caelius (Coelius), a, um, I) ... ... 5, 46 u.a.: maior Caelius et minor, der eigentliche Caelius u. der Caeliolus (w ... ... Caeliānus , a, um, cälianisch, des Cälius, orationes (des Cälius no. I, C), Tac. dial ...
Capta , ae, f., Beiname der auf dem mons Caelius verehrten Minerva, s. Ov. fast. 3, 837 sqq.
Coelius , s. Caelius.
Abdanken , das, -ung , die, I) tr. ... ... I«, z. B. der Senat stimmte für die A. (Absetzung) des Cälius, senatus Caelium ab re publica removendum censuit. – II) intr. ...
Caeliolus , ī, m. (Demin. v. Caelius), ein Teil des cälischen Hügels, Varr. LL. 5, 46 (auch Caeliculus gen. b. Cic. de har. resp. 32).
Coeliānus , s. Caelius a. E.
Caeliānus , s. Caelius.
coquīnārius , a, um (coquina), zur Küche gehörig, Küchen –, vasa, Plin. 33, 140. Isid. 20, 8 lemm.; u. in dem Titel de re coquinaria, Schrift des Cälius Apicius.
Caelimontium , ī, n. (Caelius u. mons), die den cälischen Hügel einschließende zweite Region der Stadt Rom, P. Vict. Reg. U. R. p. 3, 12.
Querquētulānus , a, um (v. querquetum), zum Eichenwalde ... ... Fest. 261 (a), 17: Qu. mons, alter Name des mons Caelius in Rom, Tac. ann. 4, 65: Qu. sacellum, auf ...
Ohr , am tierischen Körper: auris. – auricula ... ... etw., tauben Ohren predigen, s. taub: alles ist O., während M. Cälius spricht, cum silentio auditur M. Caelius: seid ganz O., erigite mentes auresque vestras et me dicentem attendite: ...
audio , īvī u. iī, ītum, īre ( aus ... ... putem, Cic.: Rhodii cum silentio auditi sunt, Liv.: cum audiretur silentio M. Caelius tribunus plebis, Cic.: auditus est magno silentio, Cic.: quidquid tribunus ...
fugio , fūgī, fugitūrus, ere (griech. φεύγω, φυγή, ... ... , Hor. – m. folg. Infin., neque illud fugerim dicere, ut Caelius: ›Qua tempestate Poenus in Italiam venit‹, Cic. de or. 3, 153 ...
audeo , ausus sum, ēre (zsgz. aus avideo v. ... ... fallendo magni facti, Sall. fr.: audendo atque agendo res Romana crevit, Liv.: Caelius audendo potentior, Tac.: duo itinera audendi, Tac.: ausos libertas sequetur, Tac. ...
crēsco , crēvī, crētum, ere (Inchoat. zu creo), ... ... floruisse, concĭdisse, resurrexisse, Vell.: Roma interim crescit Albae ruinis; duplicatur civium numerus, Caelius additur urbi mons, Liv.: in aeternum urbe conditā, in immensum crescente, Liv ...
Capēna , ae, f., Stadt in Etrurien, am Fuße des ... ... Capēna , eins der Haupttore der servischen Mauer des alten Roms, am Fuße des Cälius, durch das die via Appia nach Kapua führt fälschlich für die heutige ...
dē-scendo , scendi, scēnsum, ere (de u. scando), ... ... sich herabziehen, inde caeduae silvae cum ipso monte descendunt, Plin. ep.: Caelius ex alto quā mons descendit in aequum, Ov. – d) v. ...
arbitror , ātus sum, ārī (arbiter), I) den Beobachter, ... ... . 11, 7, 12. § 5: ex scriptis eorum, qui viri arbitrantur, Caelius Antipater b. Punic. fr. 2 (b. Prisc. 8, 18): ...
calumnia , ae, f. (v. altlat. calvor, verwandt ... ... nicht aus Schikane (trügerisch) klagt, den Eid für die Gefährde leisten, absol., Caelius in Cic. ep., od. in alqm (um die Klage ...
carnifex (arch. carnufex), ficis, m. (2. caro ... ... perd. 16, sondern vor der porta Metia (= Esquilina), jenseit des Caelius mons (in der sogen. Subura), Mart. 2, 17. – ...
Buchempfehlung
Das Trauerspiel um den normannischen Herzog in dessen Lager vor Konstantinopel die Pest wütet stellt die Frage nach der Legitimation von Macht und Herrschaft. Kleist zeichnet in dem - bereits 1802 begonnenen, doch bis zu seinem Tode 1811 Fragment gebliebenen - Stück deutliche Parallelen zu Napoleon, dessen Eroberung Akkas 1799 am Ausbruch der Pest scheiterte.
30 Seiten, 3.80 Euro