Dēmarātus (Dāmarātus), ī, m. (Δημάρατος), I) der von Korinth nach Tarquinii geflüchtete Vater des Tarquinius Priskus, Cic. Tusc. 5, 109; de rep. 2, 34. Liv. 1, 34, 2. ...
dort , istic (in Briefen, von dem Orte, wohin der ... ... ibi (daselbst, wenn schon ein Ort vorher genannt ist, z.B. Demaratus fugit Tarquinios Corintho et ibi fortunas suas constituit). – dorther, von dorther, ...
Dāmarātus , s. Dēmarātus.
dīsco , didicī, ere ( zu διδάσκω), lernen, kennen ... ... , dixi omnia, Plaut.: haec ubi rex didicit, Ov.: quod ubi primum didicit Demaratus, Iustin. – m. folg. Acc. u. Infin., bene ...
fugio , fūgī, fugitūrus, ere (griech. φεύγω, φυγή, ... ... α) v. politischen Flüchtlingen, cum magna pecunia (v. Korinther Demaratus), Cic.: a Troia (v. Äneas), Cic.: ex oppido, Caes ...
κατ-όμνῡμι (s. ὄμνυμι) ... ... ποιέειν Her . 6, 69; τοῦ Δημαρήτου 6, 65, gegen den Demaratus, d. h. ihn anklagen; öfter bei Paus . Vom Klägereide ...