ferito , āre (Frequ. v. fero), zu tragen pflegen, Solin. 56, 18.
Bērȳtos u. Bērȳtus , ī, f. ( ... ... – Dav.: A) Bērȳtius , a, um, berytisch, aus Berytus, vinum, Plin. 14, ... ... 2 Schenkl. ( wo Bērȳtĭus gemessen ist). – B) Bērȳtēnsis , e, ...
Erythēa (Erythīa), ae, f. (Ερύ ... ... (3. § 47). – Dav.: A) Erythēus (Erythīus), a, um, erythëisch, Sil. – ... ... . (Ερυθηΐς), aus Erythea, erythëisch, boves, praeda, ...
feritās , ātis, f. (ferus), die Wildheit, das ... ... Scythici soli, Ov.: des Mostes, eines Baumes, der Krauseminze, Plin.: feritatem exuere od. deponere, Ov.
cērītis , tidis, f. (κηριτις), der Wachsstein, der uns unbekannter Edelstein, Plin. 37, 153.
eritūdo , s. hēritūdo.
Bēritus , s. Bērȳtos.
cerītus , a, um, s. cerrītus.
... 953;ος), aus Erythrä (in Ionien), erythräisch, Sibylla, Varro u. Cic.: Erythraea terra, auch bl. Erythraea, ae, f. (ἡ ... ... , ōrum, m., die Einw. von Erythrä, die Erythräer, Liv.
imperito , āvī, ātum, āre (Intens. v. impero ... ... beherrschen, pro iure meo, Plaut.: si Nero imperitaret, Tac.: lubido imperitandi, Sall. – m. Dat., Pseudulo, ... ... , Flor.: equis, Hor.: Passiv unpers., quod superbe avareque crederent imperitatum victis esse, Liv.: quippe ...
imperītē , Adv. (imperitus), ungeschickt, einfältig, nec imp., Cic ... ... Cic.: pauca ex Gorgia Platonis imp. excerpta, Quint.: quid potuit dici imperitius, quam etc., Cic. Balb. 20: cum est illud imperitissime dictum de populis fundis, ibid. 27.
hēritūdo (ēritūdo), inis, f. (herus) = δεσποτεία, die Herrschaft, Gloss. Labb. – hingegen eritudo, servitudo, Paul. ex Fest. 83, 1.
erithacē , ēs, f. (εριθάκη), I) das Bienenharz, der Vorstoß, Varro r. r. 3, 16, 23. – II) das Bienenbrot, Plin. 11, 17.
beritten , equo vehensod. vectus; equo utens od. usus. – das Fußvolk b. machen, milites equis imponere; militibus equos attribuere: schlecht b. sein, minus idoneo equo uti.
1. erythros , a, on (ερυθρός), rot, rein lat. ruber, Plin. 21, 179 u.a.
eritheus , ī, m. (εριθεύς) = erithacus (w. s.), Avien. progn. 438.
Erythrās , ae, m., s. 2. erythraeus.
aperitio , s. apertio no. II, 1, b.
Caeritēs , s. Caere.
immeritō , s. im-meritus.
Buchempfehlung
Strindbergs autobiografischer Roman beschreibt seine schwersten Jahre von 1894 bis 1896, die »Infernokrise«. Von seiner zweiten Frau, Frida Uhl, getrennt leidet der Autor in Paris unter Angstzuständen, Verfolgungswahn und hegt Selbstmordabsichten. Er unternimmt alchimistische Versuche und verfällt den mystischen Betrachtungen Emanuel Swedenborgs. Visionen und Hysterien wechseln sich ab und verwischen die Grenze zwischen Genie und Wahnsinn.
146 Seiten, 9.80 Euro