Frachtgeld, Frachtlohn , s. Fracht no. II.
Fracht , I) Ladung eines Fahrzeugs: onus (die Last, Ladung übh.). – merces plaustro impositae, im Zshg. bl. merces (die aufgeladenen Waren). – II) der Lohn für den Transport der Waren: vectura. – die F. bezahlen, ...
frāctē , Adv. (fractus), weibisch, loqui, Phaedr. append. 8, 2 M.
1. frāctus , a, um, PAdi. (v. ... ... ? Cic.; vgl. corruptum et omnibus vitiis fractum dicendi genus, gleichs. brüchig, Quint. – fractior spes, entmutigter, Cic. de amic. 59. – poet. m. folg. Genet., fractus opum, geschwächt betreffs seiner Macht, Sil. 13 ...
frāctor , ōris, m. (frango), der Zerbrecher, fr. ligni, Augustin. c. Secund. 19: fractores ferularum, v. Parasiten, an denen die ferulae zerschlagen werden, Sidon ...
2. frāctus , Abl. ū, m. (frango), das Brechen, Probi append. 192, 11 K.
frāctio , ōnis, f. (frango), das Brechen, Zerbrechen, panis, Eccl.
frāctūra , ae, f. (frango), I) das Brechen, Zerbrechen, calculi, Cels. 7, 26, 3. – II) meton., der Bruch eines Körperteils, Cato, Cels. u.a.: Plur., Firm. math. 3, ...
2. ānfrāctus (āmfr.), ūs, m. (an ... ... curvus vallis, Verg.: rectā regione, si nullus anfractus intercederet, Caes.: in anfractum (Ggstz. in porrectum, geradeaus), ... ... , Ambros.: multiplices terrarum (der Erdschichten) anfr., Sen.: Europam curvis anfractibus urguet, Val. Flacc. ...
īnfrāctio , ōnis, f. (infringo für *infrango), das Zerbrechen, Prisc. part. XII vers. Aen. § 219: übtr., infractio quaedam animi et demissio, eine Art Gebrochensein (Zerknirschung) u. förmliches Fallenlassen ...
1. īnfrāctus , a, um (in u. frango), ... ... 17. – II) übtr., ungebrochen, ungebeugt, fractae opes infractos animos reppererunt, Symm. epist. 1, 3, 4: infractus et hoc Antonius spectaculo, Hieron. vit. Paul. 8 ...
1. ānfrāctus , a, um (an u. frango), ... ... , 5, 37. – subst., ānfrāctum, ī, n., die Krümmung, Varr. LL. 7, 15: Plur., terrarum anfracta, Att. fr. 336: cavata aurium anfracta, Varr. sat. Men. ...
effrāctor , ōris, m. (effringo) = effractarius, Paul. dig. 1, 15, 3. Ulp. dig. 47, 7, 1. Augustin. serm. 37, 2 ed. Mai. Sidon. epist. 9, 7, 5. Firm. math. 4, 7; ...
īnfrāctor , ōris, m., der Zerbrecher, īnfrāctrīx , trīcis, f., die Zerbrecherin, īnfrāctūra , ae, f., das Zerbrechen, der Bruch, ...
3. īnfrāctus , ūs, m. (infringo), das Zerbrechen, Prisc. part. XII vers. Aen. § 219. Auct. in anal. gramm. edd. Eichenfeld et Endlicher p. 437.
frāctāria , ae, f. (frango), der Sprenghammer des Bergmanns, Plin. 33, 71 (u. dazu Sillig).
refrāctus , Abl. ū, m. (refringo), das Zurückbrechen, Prob. app. 193, 9 K.
2. īnfrāctus , a, um, Partic. u. PAdi. v. infringo, w. s.
amfrāctus , s. 1. ānfrāctus.
cōnfrāctio , ōnis, f. (confringo), das Brechen, der Bruch, ossium, Hier. vir. ill. 16: ramorum, Augustin. ep. 140, 50: terrae (das Bersten), Vulg. Isai. 24, 19: panis, Cassiod. in ...
Buchempfehlung
Epicharis ist eine freigelassene Sklavin, die von den Attentatsplänen auf Kaiser Nero wusste. Sie wird gefasst und soll unter der Folter die Namen der Täter nennen. Sie widersteht und tötet sich selbst. Nach Agrippina das zweite Nero-Drama des Autors.
162 Seiten, 8.80 Euro