Gādēs u. Gādīs , ium, f., ... ... ōrom, m., die Einw. von Gades, die Gaditaner, Cic. u. Caes.: u. Gādītānae, ārum, f., Gaditanerinnen = üppige Lustdirnen als Tänzerinnen ...
Gādir , s. Gaddir.
Gādīs , s. Gādēs.
Gadara , ōrum, n. (τὰ Γάδαρα), Stadt ... ... 5, 74. – Dav. Gadar eu s , eī, m. (Γαδαρεύς), aus Gadara, Theodorus G., Suet. Tib. 57, 1.
Gaddir (Gadir), iris, n., phöniz. Name für Gades (w. s.), Sall. hist. fr. 2, 26 (32). Plin. 4, 120. Avien. descr. orb. 100; or. mar. 267.
ragades , -dia , s. rhagades.
rhagades , um, Akk. as, f. (ῥα ... ... . Pelagon. veterin. 16 (252 Ihm, wo ragadia): Nbf. rhagadiae, Isid. orig. 4, 17, 39. – Sing. rhagas ... ... , f., Augustin. epist. 38, 1: rhagadium, iī, n., Veget. mul. 3, 51. ...
Bergader , vena metalli.
Parsagada , s. Pasargadae.
Pasargadae , ārum, f. (Πασαργ ... ... , 99. – Andere Form Parsagada, ōrum, n. (Πασαργάδα, Ptolem.), Curt. 5, 6 (20), 10. Vgl. Pasargadä und Kyros' Grabmal von G. Fr. ...
Schlagader , arteria.
Cadix , Gades, ium. – Adj . Gaditanus.
tinnulus , a, um (tinnio), klingend, schellend, I ... ... fr., Catull. u. Sulp. Sev.: sistra, Ov.: aera, Ov.: Gades, Getön der gaditanischen Jungfrauen, Stat. – II) übtr., hohltönend, -klingend, ...
symplēgas , adis od. ados, Akk. Plur. adas, ... ... u. zwar: I) als nom. propr., Symplēgas = eine Symplegade, Plur. Symplēgades, um, f. (Συμπληγάδε ...
1. bāca (bacca), ae, f. (vgl. cymr. bagad, Traube), die Beere, I) eig.: A) im allg.: virgas murteas cum bacis servare, Cato: lauri bacae, Verg.: cupressi bacae, Plin.: ...
1. Asta , ae, f. (Ἄστα), I ... ... Hasta). – II) Stadt in Hispania Baetica, in der Nähe von Gades, röm. Kolonie mit dem Beinamen regia, j. Mesa de Asta, ...
Calpē , ēs, f. (Κάλπη), hoher Berg an der gaditanischen Meerenge, der mit dem an der afrikan. Küste liegenden Vorgebirge Abyla die sogen. Säulen des Herkules bildet, j. Gibraltar, Asin. Poll. in Cic. ep. ...
Erythēa (Erythīa), ae, f. (Ερύθεια), eine kleine, in dem Meerbusen von Gades liegende Insel, deren Könige Geryon Herkules die Rinder entführte, Prop. 4, 9, 2. Mela 3, 6, 2 (3. § ...
iocōsus , a, um (iocus), scherzhaft, spaßhaft, schäkerhaft, ... ... , neckisch (Ggstz. severus, serius), homo, Varro: Maecenas, Hor.: Gades, Mart.: res, Cic.: verba Ov., od. dicta, Liv., ...
fīcātum , ī, n. (ficus) = ἧπαρ συκωτόν, eine ... ... mit Feigen gemästete Leber (noch jetzt ital. fegato, span. hígado), Apic. 7, 263 sq. Marc. Emp. 22. Anthol. Lat. ...
Buchempfehlung
Epicharis ist eine freigelassene Sklavin, die von den Attentatsplänen auf Kaiser Nero wusste. Sie wird gefasst und soll unter der Folter die Namen der Täter nennen. Sie widersteht und tötet sich selbst. Nach Agrippina das zweite Nero-Drama des Autors.
162 Seiten, 8.80 Euro