glückwünschend , gratulans. – gratulabundus (sich in Glückwünschen ergehend. – Glückwünscher, -wünscherin , gratulans. – Glückwunschschreiben , epistula gratulatoria (Spät.). – Im Zshg. auch gratulatio. – jmdm. ein G. senden, per litteras ...
grātē , Adv. (gratus), I) mit Vergnügen, gern, Cic. de fin. 1 ... ... . – II) dankbar, et grate et pie facere, Cic.: grate pieque alqm prosequi, Suet.: beneficia grate interpretari, Plin. ep.
grātō , Adv., Nbf. zu grate (w. s.) = ἡδέως, Gloss. II, 35, 51.
Gräte , spina piscis. – im Plur. auch ossa. – die Gräten aus den Fischen nehmen, exossare pisces.
... Gefälligkeit), hominum gratiā, Cic.: eā gratiā, deswegen, Ter.: huius accusandi gratiā, Nep.: ineundae fugae gratiā, Val. Max.: laxandi levandique animi gratiā, Gell.: cibi aut potionis gratiā, Liv.: honoris gratiā (s. honor), Cic ...
... willkommen, oft verb. gratus et iucundus, iucundus et gratus, gratus acceptusque, gratus et acceptus, α) v. Pers.: ... ... Hor.: dona mensae secundae, Verg.: grata in vulgus lex, Liv.: gratior it dies, Hor.: ... ... eig. homo, Cic.: homo omnium gratissimus, Cic.: ille male gratus (undankbare), Ov.: ...
grātor , ātus sum, ārī (gratus), bei einem Ereignis usw. ... ... gent. Rom. 7, 4: absol., laudantes gratantesque, Tac.: ad gratandum se expedire, Tac. – II) daß man ... ... . 3, 418: u. so wohl auch Iovis optimi maximi templum gratantes ovantesque adire, Liv. 7 ...
grātēs , Akk. grātēs, Abl. grātibus, f. (gratus), der Dank ... ... Liv., od. dicere, Verg.: laudes ago gratas gratesque summas, Plaut.: laudes et grates alci habere, Tac.: alci ... ... Tac.: pleonast., quibus pro benefactis deberi tibi multas grates gratias, Plaut. Poen. 6.
grātīs , Adv; umsonst, s. grātiano. I, B, 2, b.
grätig , spinosus.
ingrātē , Adv. (ingratus), I) ohne Annehmlichkeit, Ov. u. Plin.: ... ... – II) undankbar, mit Undankbarkeit, Cic. u.a.: ingrate ferre alqd, etwas mit Undank hinnehmen, Tac. hist. 1, ...
grātiīs , umsonst, s. grātiano. I, B, 2, b.
... quorum sermo (Stil) ieiunus est et ingratus, Lact.: Tiberio haud ingratum accĭdit turbari res Orientis, ... ... 666. – mit in u. Abl., ingratus in referenda gratia, Caes. b. c. 3, 1, ... ... dafür ernten, Ter.: sin ingrata esse sciam, Cic.: omnia sunt ingrata, Catull.: mit ad ...
grātulor , ātus sum, āri ( für *grātitulor von grātes u. tollo), seine Freude bezeigen, -zu ... ... , 3, 5), ut tibi, quod feci per litteras, possem praesens gratulari, Cic.: gr. alci de filia, de ...
ingrātia , ae, f. (ingratus), der Undank, Tert. de ... ... Plaut.: ingr. tuis, Plaut.; absol. ingratiis u. zsgz. ingratis = wider Willen, ungern, ... ... u.a. – / Die Form ingrātiīs immer bei den Komik. (s. Brix Plaut. ...
Grāttius , iī, m., ein röm. Männername, unter dem bes. bekannt ist: Grattius Faliscus, ein röm. ... ... Gesch. der röm. Literat. 6 § 253. – Dav. Grāttiānus , a, um, grattianisch, eines Grattius, vasa ex argento, Plin. 33, 139.
grātuītō , Adv. (gratuitus), ohne Entgelt, ohne Lohn, unentgeltlich, ohne ... ... multorum causas non gravate et gratuito defendere, Cic. de off. 2, 66: gr. alqm obstringere, ... ... Anlaß, Sall. – Sen. ep. 105, 3 liest Haase gratuitum, s. grātuītō a. E.
migrātio , ōnis, f. (migro), das Ziehen nach einem anderen Ort, um ... ... Cic. Tusc. 1, 27 u. 98. – übtr., verbo migrationes (sunt) in alienum multae, viele Übergänge in eine andere (tropische) Bedeutung ...
grātiōsē , Adv. (gratiosus), aus Gunst, Ulp. dig. 26, 7, 7. § 2: Compar. b. Ps. Ascon. II. Verr. 1, 4, 11. p. 158, 17 Orelli.
migrātor , ōris, m. (migro) = μετανάστης, der Auswanderer, Ansiedler, Gloss. II, 369, 21.
Buchempfehlung
»Was soll ich von deinen augen/ und den weissen brüsten sagen?/ Jene sind der Venus führer/ diese sind ihr sieges-wagen.«
224 Seiten, 11.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro