vergo , ere (altind. varjati, wendet, dreht, angelsächsisch ... ... od. dem Gemüte nach sich zu etw. hinneigen, illuc cuncta vergere, da fiel ihm alles allein zu, Tac. ann. 1 ...
... B. venire). – huc (hierhin). – illuc. illo. istuc. isto (dorthin). – ebendahin, eodem: hierhin und dahin, huc et (atque) illuc: bald hierhin, bald dahin, tum huc, tum illuc. – dahin eilen (mit dem Akzent auf der ersten Silbe), ...
1. vagor , ātus sum, ārī (vagus), umherschweifen, umherstreifen ... ... Ov.: sine proposito (zwecklos), Sen. – von Vögeln, volucres huc illuc passim vagantes, Cic. – b) v. Lebl.: vagantes stellae, Apul ...
frēno , āvī, ātum, āre (frenum), I) zäumen, ... ... materia frenaret impetum, Phaedr. – c) lenken, richten, huc et illuc mollia ora (cervi) capistris, Ov. met. 10, 125. – / ...
Kreuz , I) als Figur: a) übh.: crux (das ... ... , decussare: die Kreuz u. Quere laufen (kreuz u. quer), huc illuc cursare. – b) mit der Hand gemachtes Zeichen: signum crucis (Eccl ...
... digressa est, eo redeat narratio; sed iam redeat oratio illuc, unde deflexit; sed eo iam od. ... ... sed iam, unde exorsa est oratio, eo revertatur; auch bl. sed illuc redeo od. redeamus; sed illuc revertor od. revertamur: ich nehme den F. der Geschichte wieder ...
curso , āre (Frequ. v. curro), I) ... ... (v. den Matrosen), Cic. – c. ultro et citro, Cic.: huc illuc, Tac.: huc illuc viā deterrimā, Cic.: modo huc modo illuc (v. Geschäftigen), Sen.: clam a milite ad istam, Ter.: ...
vecto , āvī, ātum, āre (Intens. v. veho), ... ... , Fronto: u. so carpentis per urbem, Liv.: voluptatis causā huc atque illuc, Petron.: zu Schiffe, praeter oram Ligurum Alpinorum, hinschiffen an usw., ...
re-fero , rettulī, relātum, ferre, I) zurücktragen, zurückbringen ... ... Iustin. – de quibus referam, de quo rettuli, Suet.: cuius de virtutibus maxime dilucide Q. Hortensius in annalibus suis rettulit, Vell. – mit folg. Acc ...
cōn-sto , stitī, stātūrus, āre, wörtl. beihinstehen = ... ... reliquae omnes essent in litura, Cic.: cum sint huc forsitan illa, haec translata illuc, summā tamen omnia constant, Ov. – bes. v. Zahl u. ...
dī-rigo (dē-rigo), rēxī, rēctum, ere (dis u ... ... aciem ad alqm (v. der Pupille), Catull. 63, 56: oculorum aciem illuc, ubi etc., Cassian. coenob. inst. 5, 15: oculos eo, quo ...
kommen, I) von lebenden Geschöpfen: 1) eig.: venire ... ... abire od. auferri: komm mir nicht wieder vor die Augen! age illuc abscede procul e conspectu meo! (Komik.). 2) uneig. (u. ...
af-fero (ad-fero), attulī (adtulī), allātum (adlātum), afferre ... ... ) geht od. läuft ein, Plaut., Cic. u.a. – abite illuc, unde malum pedem attulistis, hierher gesetzt, Catull.: te qui vivum casus ...
dī-vido , vīsī, vīsum, ere (aus dis u. ... ... den Sinn, anderswohin das Ohr, Catull.: animum nunc huc celerem, nunc dividit illuc, rasch teilt sich sein Geist zwischen verschiedenen Entschlüssen, rasch denkt sein Geist ...
dī-gero , gessī, gestum, ere (dis u. gero), ... ... β) v. lebl. Subjj.: qui (transitus) conceptum vaporem salubri temperamento huc illuc digerit (verbreitet) et ministrat, Plin. ep. 2, 17, 9: ...
ef-fluo (ec-fluo), flūxī, ere (ex u. ... ... bald einen Abfluß hat, Cic. Tim. § 47: aër effluens huc et illuc ventos efficit, Cic. de nat. deor. 2, 101: quas (figuras) ...
alacer , cris, cre, u. (selten) alacris , ... ... postquam omnium animos alacres videt, Sall.: alacri et prompto ore ac vultu huc atque illuc intueri, mit Selbstgefälligkeit und Unbefangenheit in Blick u. Mienen, Cic. – ...
... teils [mit u. ohne huc et illuc] – drehen u. wenden, z.B. scripta sua; teils ... ... v. Heere, Heereszug). – sich d. u. wenden, huc et illuc se versare od. bl. se versare (von dem, der ...
quatio (quassī), quassum, ere, schütteln, I) ... ... regen, schwingen, Hor.: aquas (v. Winde), Ov.: quercum huc illuc, Ov.: se (v. einer Schildkröte), Sen.: labra (irati) quatiuntur ...
flūmen , inis, n. (fluo), die fließende Wassermasse, ... ... continebant (hielten auf), Caes.: nusquam latius dominari mare, multum fluminum huc atque illuc ferre, Tac. – 2) im engern Sinne (Ggstz. ripa), a ...
Buchempfehlung
Die Sängerin Marie Ladenbauer erblindet nach einer Krankheit. Ihr Freund Karl Breiteneder scheitert mit dem Versuch einer Wiederannäherung nach ihrem ersten öffentlichen Auftritt seit der Erblindung. »Das neue Lied« und vier weitere Erzählungen aus den Jahren 1905 bis 1911. »Geschichte eines Genies«, »Der Tod des Junggesellen«, »Der tote Gabriel«, und »Das Tagebuch der Redegonda«.
48 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.
430 Seiten, 19.80 Euro