Kanu , monoxy lus linter.
cānus , a, um ( aus * cas - nos; vgl. osk.- ... ... Haaren, alt u. grau, hochbetagt, amator, Tibull.: quidam bene canus, Sen.: anilitas, senectus, Catull. – dah. altehrwürdig, ...
canua , ae, f. (κανοῦν) = qualum, Paul. ex Fest. 65, 6.
acanus , ī, m. (ἄκανος), die Krebsdistel (Onopordum acanthium, L.), Plin. 22, 23.
arcānus , a, um (arca, arceo), urspr. ... ... . – Dah. a) subst., arcānum, ī, n., das Geheimnisvolle, Geheimnis, evulgato imperii arcano, das Geheimnis der Herrschaft, Tac.: prodere arcanum, Iuven. 9, 115 ...
vīcānus , a, um (vicus), auf dem Dorfe wohnend, der Dorfbewohner, Timolites ille vicanus, Cic. Flacc. 8: vicani haruspices, auf den Dörfern herumziehende, Cic. de div. 1, 132. – Plur. subst., ...
2. Lūcānus , M. Annaeus, ein röm. Dichter aus Korduba, Zeitgenosse Neros, Verf. des noch erhaltenen Gedichtes Pharsalia, Besitzer großer Reichtümer, Quint. 10, 1, 90. Mart. 1, 62, 7 (u. dazu Flach) u.a. ...
decānus , ī, m. (decem), der Vorgesetzte von zehn Mann, I) eig.: a) von zehn Soldaten, Veget. mil. 2, 8. – b) von zehn Mönchen, Eccl. – c) der Oberste der ...
Arcānum , ī, n., ein Landgut des Q. Cicero, südlich von Arpinum in Latium, Cic. ad Q. fr. 2, 7 extr.(2, 5, 4); 3, 1, 1. § 2 u.a.
cannula , ae, f. (Demin. v. canna), I) kleines, ... ... 4, 6. Mart. Cap. 3. § 224. – II) meton., cannula pulmonis, die Luftröhre, Cael. Aur. chron. 2, 13 ...
in-cānus , a, um, ins Grau übergehend, fast grau, homo, Plaut. rud. 125: menta hirci, Verg.: barba, Colum.: caput, Suet.: poet., saecula, Catull.
3. lūcānus , a, um (lux), zum Tageslicht gehörig, subst., ante lucanum od. ante lucanam, vor Tagesanbruch, Itala Luc. 24, 22.
cānūtus , a, um (canus), grau, Plaut. fr. inc. 16. Vgl. Gloss. II, 412, 3.
1. Lūcānus , a, um, s. Lūcānīno. a.
Vulcānus (Volcānus), ī, m. (griech. Ἥφαιστος), Vulkan, ... ... : Volcano studeo, v. einem Koche, Plaut. aul. 359: totis Vulcanum spargere tectis, Verg. Aen. 7, 77: Vulcanum naribus efflant, Ov. met. 7 ...
... u. Mart. – B) Canusīnus , a, um, kanusinisch, aus Kanusium, ager, Varr.: ... ... . 129. – b) Canusīnus, ī, m., der Kanusiner, bilinguis, Hor. ... ... , ōrum, m., die Einw. von Kanusium, die Kanusiner, Varr. u. ...
Concanus , ī, m., der Konkaner, Plur. Concanī ... ... Cantabri), die das Pferdeblut aus den Fußadern mit Pferdekäse vermischt genoß, Sing. Concanus kollekt. bei Hor. carm. 3, 4, 34. Sil. 3, ...
siccānus , a, um (siccus), von trockener Beschaffenheit, trocken, ulmus (Ggstz. rigua), Plin. 16, 72: holus, Pelagon. veterin. 7 (128 Ihm).
Vāticānus , a, um, vatikanisch, mons, collis, ... ... in dieser Gegend befindliche Zirkus des Nero, Plin. 16, 201. – Vāticānus, ī, m., die den Vatikanus schützende Gottheit, Varro b. Gell ... ... 21. – / Gew. Vāticānus (mit kurzem i) gemessen, wie Hor. carm. ...
Canulēius , ī, m., Name einer röm. plebej. gens, aus der am bekanntesten: C. Canuleius, Volkstribun 445 v. Chr., beantragte ein Gesetz, das die Ehen zwischen Patriziern und Plebejern gestattete, Liv. 4, 1 sqq. Cic. ...
Buchempfehlung
Am Hofe des kaiserlichen Brüder Caracalla und Geta dient der angesehene Jurist Papinian als Reichshofmeister. Im Streit um die Macht tötet ein Bruder den anderen und verlangt von Papinian die Rechtfertigung seines Mordes, doch dieser beugt weder das Recht noch sich selbst und stirbt schließlich den Märtyrertod.
110 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro