... Darmkanal, A) eig.: purgatio alvi, Cic.: crebra alvi ductio, häufige Klystiere, Cels.: alvum purgare, Sall. fr. u. Cels.: alvum exonerare, inanire, solvere, ciere, movere, ducere, Cels. u. Plin.: alvi profusio, profluvium, alvus fluens, liquida, fusa, cita, ...
3. Calva , ae, f. (calvus), Beiname der Venus, angebl. seit dem gallischen Kriege, wo die Frauen ihre Haare zur Anfertigung von Bogensehnen sich abschneiden ließen, Lact. 1, 20, 7. Cypr. de idol. van. 2, 10. ...
1. calva , ae, f. (calvus, a, um), die Hirnschale, der Schädel, Liv. 23, 24, 12. Mart. 3, 74, 5 u. 5, 49, 3.
bēlva , s. bēlua.
2. alvus , a, um, s. albus /.
2. calva , ae, f., s. calvus.
... naturalis), Plin.: navigabilis, Mela: pleno alveo fluere, Quint.: Tusco denatat alveo, v. Tiber, Hor. iumentum ex medio alveo in suam ripam trahere, Liv.: alveum mutare, relinquere (v. einem Flusse), ICt.: amnem alveo novo avertere, Liv.: quia sicco alveo transiri poterat, Liv. – ...
calvus , a, um (vgl. altind. áti-kulva ... ... leer, Cato r. r. 33, 3 (vgl. calvatus): calvae restes, ziemlich leere, Mart. 12, 32, 20. – calva nux, die oben kahle »Bartnuß«, Cato r. r. 8 ...
calvor , vī, Depon. (Nbff. calvo , vī, ere, Prisc. 10, 13 u. Gloss., u. calvio , īre, Serv. Verg. Aen. 1, 720), a) v. depon ...
calveo , ēre (calvus), kahl sein = haarlos sein, v. Tieren, naturaliter c., Plin. 11, 130.
calvio , īre, s. calvor.
ab-solvo , solvī, solūtum, ere, ablösen, ... ... fr.: de Catilinae coniuratione paucis absolvam, Sall.: cetera quam paucissimis absolvam, Sall.: uno verbo absolvam, Plaut.: locorum situm carptim breviterque ... ... quid est quod ab eo absolvi et perfici debeat? Cic.: absolve beneficium tuum, vollende, kröne ...
ad-volvo , volvī, volūtum, ere, herbei-, ... ... 4, 712. – Dah. advolvi u. se advolvere, von Bittenden, niederfallen, ... ... . Stil. 1, 11. – / arch. advolvont = advolvunt, Verg. Aen. 6, 182 R.
alveāre , is, n. (alveus), a) der Bienenkorb, - stock, Col. 9, ... ... , 7. Cassian. de inc. Chr. 7, 8. Vgl. alvarium. – b) der Backtrog, Tert. adv. Valent. ...
Calvēna , ae, m. (calvus), ein erdichteter Name für den (kahlköpfigen) Matius, Cäsars Freund, Cic. ad Att. 14, 5, 1 u.a.
dē-calvo , āvī, ātum, āre, kahl machen, Veget. mul. 3, 48, 3 u. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 188).
alvinus , a, um (alvus), am Durchfall leidend, Plur. subst., alvinī, ōrum, m., Plin. 21, 172.
dē-solvo , (solvī), solūtum, ere, abzahlen, Scaev. dig. 40, 5, 41. § 9.
con-volvo , volvī, volūtum, ere, I) fortwälzen, fortrollen, fortwickeln, ... ... umrollen, a) übh.: turbines rapta convolvunt, Sen.: sol se convolvens, Cic.: quem propter convolvitur Ales (Schwan als Gestirn), Cic. ... ... Plin. – übtr., Gallograeciam quoque Syriaci belli ruina convolvit, reißt mit sich od. ...
alveolus , ī, m. (Demin. v. alveus ... ... der kleine Trog, alv. ligneus, Phaedr. 2, 5, 15. Col. 8, 5, 13: vestri alveoli, Iuven. 5, 88. – insbes., a) der ...
Buchempfehlung
Die tugendhafte Sara Sampson macht die Bekanntschaft des Lebemannes Mellefont, der sie entführt und sie heiraten will. Sara gerät in schwere Gewissenskonflikte und schließlich wird sie Opfer der intriganten Marwood, der Ex-Geliebten Mellefonts. Das erste deutsche bürgerliche Trauerspiel ist bereits bei seiner Uraufführung 1755 in Frankfurt an der Oder ein großer Publikumserfolg.
78 Seiten, 4.80 Euro