Maria , ae, f., Maria, weiblicher Name, namentl. der Mutter Jesu, Prud. psych. 88. Claudian. epigr. 95, 7. Sedul. carm. pasch. 2, 36.
Marīca , ae, f., eine Nymphe bei der Stadt Minturnä ... ... 1, od. querceta Maricae, Claud. Olybr. et Prob. cons. 259: der nach ihr ... ... bei Minturnä (in dem sich der vor Sulla fliehende Marius versteckte) palus Maricae, Vell. 2, 19, 2, u. poet. Marica, Hor. carm. 3, ...
Marine , s. Seewesen, -macht, Flotte, Schiffsleute. – Marineoffizier , centurio classiarius.
bimaris , e (bis u. mare) = διθάλασσος, ἀμφιθαλασσος, von zwei Meeren berührt, von beiden Seiten vom Meere berührt ( bespült ), v. Örtl., Corinthus, Hor.: Isthmos, Ov.: litus, Rutil. Nam.: Pyrenaeus, ...
amārico , āvī, ātum, āre (amarus), erbittern, reizen ... ... . Rönsch Itala p. 162). – u. Depon. amāricor , ātus sum, ārī, erbittert sein, qui congregabis amaricantes, Augustin. conf. 13, 17: amaricati sunt, Gesta Pilati 12, 2.
amarizo , āvī, āre, bitter werden, Plin. Val. 2, 17. fol. 179 (a); vgl. Paucker Addenda p. 3 *.
armāria , ae, f., s. armārium /.
... (bes. im Atrium des Hauses), ex armario alqd surripere, Plaut.: armarii fundum exsecare, Cic.: grande arm. ... ... necat, Plin. – Bücherschrank od. Bücherrepositorium, armaria librorum, Oros.: armaria exstructa bibliopolarum, Sidon.: bibliopolae stationes et ... ... , Plin. ep.: e certis armariis infinita volumina eduxit, Vitr. – armarium muricibus praefixum, der ...
fūmārium , iī, n. (fumus), I) die Rauchkammer, wo das Brennholz getrocknet, der Wein durch den Rauch milder gemacht wurde, Col. 1, 6, 19 sq. Mart. 10, 36, 1. Porphyr. Hor. carm. 3, ...
amāritās , ātis, f. (amarus), die Bitterkeit, als Eigenschaft, suci vehemens (scharfe), Vitr. 2, 9, 14. Vgl. Gloss. ›amaritas, πικρία γεύσεως‹.
amāriter , Adv. (v. amarus), bitterlich = heftig, flere, Hier. ep. 23, 1: amarissime flere, Augustin. conf. 4, 6, 11.
lumārius , a, um (luma), zu den Dornen gehörig, Dornen-, falx, die Dornen abzuschneiden, Varro LL. 5, 137.
amāritia , ae, f. (amarus) = πικρία, die Bitterkeit, Gloss. II, 407, 50.
brumāria , ae, f., echtes Löwenblatt, eine Pflanze, Ps. Apul. herb. 7.
līmārius , a, um (2. limus), Schlamm absetzend, piscina, Frontin. aqu. 15.
Mariānus , a, um, s. Marius.
Camarīna , s. Camerīna.
amāritūdo , dinis, f. (amarus), I) die ... ... Lampr.: cui sententiae tantum bilis, quantum amaritudinis inest, Plin. ep.: quas (facetias) ne in bilem et amaritudinem vertat iniuria, Plin. ep.: amaritudine odii adversus alqm uti, jmd. ...
Amaryllis , idis u. idos, Akk. ida, Vok. Amarylli, f. (Ἀμαρυλλίς), ... ... . Verg. ecl. 1, 36. – / Spät. Nbf. Amarillida, ae, f., Schol. Bern. Verg ...
gemmārius , a, um (gemma), die Edelsteine betreffend, ars, ... ... 39, 6: opus, Steinschneiderarbeit, ibid. 39, 29. – subst., gemmārius, iī, m., der Steinschneider, Juwelier, Vulg. exod. ...
Buchempfehlung
Ein lange zurückliegender Jagdunfall, zwei Brüder und eine verheiratete Frau irgendwo an der skandinavischen Nordseeküste. Aus diesen Zutaten entwirft Adolf Müllner einen Enthüllungsprozess, der ein Verbrechen aufklärt und am selben Tag sühnt. "Die Schuld", 1813 am Wiener Burgtheater uraufgeführt, war der große Durchbruch des Autors und verhalf schließlich dem ganzen Genre der Schicksalstragödie zu ungeheurer Popularität.
98 Seiten, 6.80 Euro