Nomas , adis, c. (νομάς), ... ... (kollektiv): Sing. f. Nomas versuta, verschmitzte Numidierin (= numidische Wahrsagerin), Prop. 4, 7 ... ... 37. – Plur., Verg. Aen. 4, 320. – B) Nomas, adis, f. (sc. terra), ...
antonomasia , ae, f. (ἀντονομασία), eine rhet. Figur, die Antonomasie (rein lat. pronominatio, s. Diom. 458, 31), ...
paronomasia , ae, f. (παρονομασία), eine Redefigur, rein lat. agnominatio (w. s.), Charis. 282, 1. Diom. 446. 13.
anonomastos , on (ἀνονόμαστος), ungenannt, aeon, Valentin. b. Tert. adv. Valent. 35.
grānomastīx , īgis, f. (granum u. mastix), der körnige Mastix, Isid. orig. 17, 8, 7.
Paronomasie , agnominatio.
νομάς , άδος, ὁ, ἡ , Viehheerden weidend u. mit ihnen umherziehend, umherschweifend; Σκύϑαι , Pind. frg . 72; von denselben nomadischen Scythen Aesch. Prom . 711; auch Ἰνδοί , Suppl . 281; vgl. Her . 1, 15 ...
εὐνόμας , ὁ , bei Soph. Ai . 597 ch ., Ἰδαίᾳ μίμνω λειμωνίᾳ ποιᾷ μήλων ἀνήριϑμος αἰὲν εὐνόμᾳ χρόνῳ τρυχόμενος , wird von Schol . = εὔνομος erkl., τῷ καλῶς μεριζομένῳ εἰς τέσσαρας ὥρας , oder τῷ εὐνομουμένῳ καὶ δικαίῳ , ...
ὀνομαστί , namentlich, mit Namen; λέγειν , Her . 6, 79; ... ... An . 6, 3, 24; vgl. Thuc . 7, 69; ἐπέγραψαν ὀνομαστὶ τὰς πόλεις , 1, 132; ἀνακαλεῖν , Arr. An . 2, ...
ὀνομασία , ἡ , = Folgdm; Plat. Polit . 275 d; Arist ... ... Sp ., wie Pol . 3, 87, 4; ἐπιφέρειν τινὶ ταύτην τὴν ὀνομασίαν , 17, 15, 1; D. Hal . u. A.
ὀνομαστός , genannt, zu nennen, οὐκ ὀνομαστός , unnennbar, wie infandus ... ... 114 u. öfter, u. in der ion. Form, τέμενος οὐνομαστότατον , 2, 176; und so im superl . auch Thuc . 1, 11; öfter bei Plat ., ἄνδρες ὀνομαστοί , Theaet . 155 ...
οὐνομαστός , ion. = ὀνομαίνω, ὀνομαστός , Her . 2, 178. 4, 47.
ὀνομαστικός , den Namen betreffend; ὁ ὀν ., der im ... ... sachlich verzeichnet sind, wie das des Pollux ; – ἡ ὀνομαστική , ac . πτῶσις , der Nominativus, Gramm; – auch adv ., ὀνομαστικῶς , mit einem eigenen Namen, Schol. Il ...
ὀνομαστικός , zum Namen, bes. zum Nomen substantivum gehörig, substantivisch, S. Emp. adv. gramm . 239; auch adv., ibid .
ὠνομασμένως , adv. part. perf. pass . von ὀνομάζω , namentlich, Arist. rhet . 3, 2.
ὀνομαστήρια , τά , sc . ἱερά , Feier des Namenstages, Sp .
2. Sūra , ae, m., ein röm. Beiname, unter ... ... bekannt P. Cornelius Lentulus Sura, Zeitgenosse Ciceros, Mitverschworener Katilinas, s. Orelli Onomast. p. 182; ders. bl. Sura, Cic. ep. 5, ...
Buchempfehlung
Ein lange zurückliegender Jagdunfall, zwei Brüder und eine verheiratete Frau irgendwo an der skandinavischen Nordseeküste. Aus diesen Zutaten entwirft Adolf Müllner einen Enthüllungsprozess, der ein Verbrechen aufklärt und am selben Tag sühnt. "Die Schuld", 1813 am Wiener Burgtheater uraufgeführt, war der große Durchbruch des Autors und verhalf schließlich dem ganzen Genre der Schicksalstragödie zu ungeheurer Popularität.
98 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Michael Holzinger hat für diese preiswerte Leseausgabe elf der schönsten romantischen Erzählungen ausgewählt.
442 Seiten, 16.80 Euro