Roman , *fabula Romanensis.
prō-māno , āre, hervorströmen, visus animi in radios porosque promanans, Claud. Mam. de stat. anim. 3, 9, 2.
romanhaft , fabulosus (fabelhaft). – fictus (erdichtet übh.). – mehr als r., amorum fabulas etiam excedens. – Adv .fabulose; ut in fabulis fit. – mehr als r., ultra omnes amorum fabulas (z.B. alqm amare). ...
Veromandī , - duī , s. Viromanduī.
Strohmann , scirpeum simulacrum (Mann aus Binsenstroh).
Viromanduī (Veromandī), ōrum, m., eine Völkerschaft in Gallia Belgica, ... ... . 4, 106 (wo Jan u. Detl. Veromandui): Sing. Viromanduus, ein Viromanduer, Not. Tir. 87, 56. Corp. inscr. ... ... Lat. 13, 1465 u. 13, 1688. – β) Form Veromandi, Oros. 6, 7 ...
romantisch , amoenissimus (sehr einladend, angenehm, von Gegenden etc.). – dulcis. suavis (lieblich). – das Romantische der Ufer und Gestade, amoenitates litorum et orarum.
pyromantīa , ae, f. (*πυρομαντε ... ... 8, 9, 13. Mythogr. Lat. 3, 12. – dass. pyromantis , Varro bei Serv. Verg. Aen. 3, 359.
āeromantīa , ae, f. (*ἀερόμαντις), das Wahrsagen aus der Luft, Isid. 8, 9, 13. Mythogr. Lat. 3, 12.
āeromantis , m. (*ἀερόμαντις), der Wahrsager aus der Luft, Serv. Verg. Aen. 3, 359.
hydromantīa , ae, Akk. ān, f. (ὑδρομαντεία), die Weissagung aus dem Wasser, Plin. 37, 192. Augustin. de civ. dei 7, 35. Isid. orig. 8, 9, ...
necromantēa od. - īa , ae, f. (νεκρομαντεία) = necyomantea (w. s.), Porphyr. u. Acro Hor. epod. 5, 1 u. Eccl.
hydromantis , is, m. (ὑδρόμαντις), der aus dem Wasser Wahrsagende, der Hydromant, Serv. Verg. Aen. 3, 359.
necromantiī , ōrum, m., die Totenbeschwörer, Isid. orig. 8, 9, 11.
sēmi-rōmānus , a, um, halbrömisch, Acro Hor. sat. 1, 7, 2.
romanisieren , milites ad Romanae formae disciplinam redigere.
stroman, stromauf, -aufwärts , flumine adverso. contra aquam (zu Wasser). – adversā ripā (zu Lande). – st. schiffen, fahren, contra aquam remigare; adversum flumen (amnem) subire: st. nach Babylon schiffen, adverso flumine Babylonem subire: ...
ἀστρόμαντις , ὁ , Sterndeuter, Sp .
römisch , Romanus. – Adv .Romane. Vgl. »lateinisch«. – sie sind gut r. (gesinnt), iis animi Romani sunt; mente animoque cum Romanis od. (wenn ein Römer spricht) nobiscum agunt.
Römer , homo od. (als Bürger) civis Romanus. – ein echter Römer, vir vere Romanus: gar kein echter R., minime Romani ingenii homo.
Buchempfehlung
Anders als in seinen früheren, naturalistischen Stücken, widmet sich Schnitzler in seinem einsamen Weg dem sozialpsychologischen Problem menschlicher Kommunikation. Die Schicksale der Familie des Kunstprofessors Wegrat, des alten Malers Julian Fichtner und des sterbenskranken Dichters Stephan von Sala sind in Wien um 1900 tragisch miteinander verwoben und enden schließlich alle in der Einsamkeit.
70 Seiten, 4.80 Euro