Roman , *fabula Romanensis.
prō-māno , āre, hervorströmen, visus animi in radios porosque promanans, Claud. Mam. de stat. anim. 3, 9, 2.
romanhaft , fabulosus (fabelhaft). – fictus (erdichtet übh.). – mehr als r., amorum fabulas etiam excedens. – Adv .fabulose; ut in fabulis fit. – mehr als r., ultra omnes amorum fabulas (z.B. alqm amare). ...
Veromandī , - duī , s. Viromanduī.
Strohmann , scirpeum simulacrum (Mann aus Binsenstroh).
Viromanduī (Veromandī), ōrum, m., eine Völkerschaft in Gallia Belgica, ... ... . 4, 106 (wo Jan u. Detl. Veromandui): Sing. Viromanduus, ein Viromanduer, Not. Tir. 87, 56. Corp. inscr. ... ... Lat. 13, 1465 u. 13, 1688. – β) Form Veromandi, Oros. 6, 7 ...
romantisch , amoenissimus (sehr einladend, angenehm, von Gegenden etc.). – dulcis. suavis (lieblich). – das Romantische der Ufer und Gestade, amoenitates litorum et orarum.
pyromantīa , ae, f. (*πυρομαντε ... ... 8, 9, 13. Mythogr. Lat. 3, 12. – dass. pyromantis , Varro bei Serv. Verg. Aen. 3, 359.
āeromantīa , ae, f. (*ἀερόμαντις), das Wahrsagen aus der Luft, Isid. 8, 9, 13. Mythogr. Lat. 3, 12.
āeromantis , m. (*ἀερόμαντις), der Wahrsager aus der Luft, Serv. Verg. Aen. 3, 359.
hydromantīa , ae, Akk. ān, f. (ὑδρομαντεία), die Weissagung aus dem Wasser, Plin. 37, 192. Augustin. de civ. dei 7, 35. Isid. orig. 8, 9, ...
necromantēa od. - īa , ae, f. (νεκρομαντεία) = necyomantea (w. s.), Porphyr. u. Acro Hor. epod. 5, 1 u. Eccl.
hydromantis , is, m. (ὑδρόμαντις), der aus dem Wasser Wahrsagende, der Hydromant, Serv. Verg. Aen. 3, 359.
necromantiī , ōrum, m., die Totenbeschwörer, Isid. orig. 8, 9, 11.
sēmi-rōmānus , a, um, halbrömisch, Acro Hor. sat. 1, 7, 2.
romanisieren , milites ad Romanae formae disciplinam redigere.
stroman, stromauf, -aufwärts , flumine adverso. contra aquam (zu Wasser). – adversā ripā (zu Lande). – st. schiffen, fahren, contra aquam remigare; adversum flumen (amnem) subire: st. nach Babylon schiffen, adverso flumine Babylonem subire: ...
ἀστρόμαντις , ὁ , Sterndeuter, Sp .
römisch , Romanus. – Adv .Romane. Vgl. »lateinisch«. – sie sind gut r. (gesinnt), iis animi Romani sunt; mente animoque cum Romanis od. (wenn ein Römer spricht) nobiscum agunt.
Römer , homo od. (als Bürger) civis Romanus. – ein echter Römer, vir vere Romanus: gar kein echter R., minime Romani ingenii homo.
Buchempfehlung
Julian, ein schöner Knabe ohne Geist, wird nach dem Tod seiner Mutter von seinem Vater in eine Jesuitenschule geschickt, wo er den Demütigungen des Pater Le Tellier hilflos ausgeliefert ist und schließlich an den Folgen unmäßiger Körperstrafen zugrunde geht.
48 Seiten, 3.80 Euro