1. asina , ae, f. (asinus), die Eselin, Varr. u.a. – / Dat. u. Abl. Plur. asinabus b. Prisc. 7, 10 u.a. Gramm. ohne Beleg ...
2. Asina , ae, m., ein röm. Beiname in der gens Cornelia, Liv. 22, 34, 1. Macr. sat. 1, 6, 29.
... I) eig.: asinus aut musimo aut aries, Cato fr.: asinus Arcadicus, Plaut., Reatinus ... ... Varr. u. Amm.: tardus, Augustin.: asinorum grex, Varr.: Calatiae asinum tripedem natum, Liv.: longum est mulorum utilitates persequi et asinorum, Cic.: et non pistrino traditur atque asino, dem Esel (um ...
alsīne , es, f. (ἀλσίνη), eine Waldpflanze, die Wald-Sternmiere (Stellaria nemorum, L.), Plin. 27, 23.
Asinius , a, um, Name eines ... ... 72 u. 76, 2 (Pollio Asinius); 2, 128, 3 (Asinius Pollio). Plin. 35, 10. ... ... 7. 4, 3. Gell. 17, 1, 1: Asinius uterque, Asinius Vater und Sohn, Quint. 12, 1, 22 ...
Arsinoē , es, f. (Ἀρσινό ... ... 57: Plur., Arnob. 4, 26. – Dav. Arsinoēum , ī, n., ... ... C) Stadt in Cilicien, Plin. 5, 92, wov. Arsinoiticus , a, um, arsinoitisch, aqua, Plin. 36, 165.
Aesīnās , ātis, m., s. Aesis.
arsinum , s. arsineum.
Acesīnēs , is, m. (Ἀκεσίν ... ... a. Iustin. 12, 9, 1. – Nbf. Acesīnus , ī, m., ... ... u. 37, 200. Mela 3. § 69 Frick (Parthey Agasinus). – Nbf. Agēsīnes , is, m., Oros. 3, 19, 6.
Anmaßung , arrogantia (Ggstz. humilitas). – insolentia (Übermut, bes. von Höheren gegen Niedere; verstärkt superba insolentia (hochmütige A.). – impotens postulatum (übertriebene Forderung).
asinīnus , a, um (asinus), vom Esel, Esels-, stercus, ... ... Eselfüllen, Varr.: lac, Eselsmilch (Gesundheits- u. Schönheitsmittel, wie bei uns), Plin. u. Cael. Aur.: asininas aures habere, Hyg. – übtr ...
arsineum , ī, n., ein weiblicher Kopfputz, Cato b. ... ... . p. 262). Paul. ex Fest. 20, 16. – Dagegen: arsinum , διάκριμα (viell. = acus discriminalis), Gloss. II, 23, 31 ...
Ablösung , I) von ablösen no. I: amputatio (das Wegschneiden ringsum). – II) von ablösen no. II, u. zwar: 1) von no. II, 1 = ablösender Soldat: miles in stationem succedens. – od. ...
Acesīnus , ī, m. I) Nbf. v. Acesines, w.s. – ... ... auf der taurischen Halbinsel, Plin. 4, 83. – Dav. Acesīnus , a, um, acesinisch, agmina, Val. Flacc. 6, 69.
absingen , canere (singen übh.). – decantare (hersingen, hersingend vortragen). – Absingung; z. B. unter A. von Liedern, canentes carmina.
asinusca , ae, f., eine Art geringer Weintrauben, so genannt nach der Farbe der Esel, Plin. 14, 42. Macr. sat. 2, 16, 7.
asinālis , e (asinus), eselhaft, asinali verecundiā ductus, Apul. met. 4, 23.
Äbtissin , abbatissa (Eccl.). – Ist die Ä. eine Fürstin, *regina abbatissa.
ansinnen etc., s. zumuten etc.
Agasīnēs u. Agasīnus , s. Acesīnēs.
Buchempfehlung
Die tugendhafte Sara Sampson macht die Bekanntschaft des Lebemannes Mellefont, der sie entführt und sie heiraten will. Sara gerät in schwere Gewissenskonflikte und schließlich wird sie Opfer der intriganten Marwood, der Ex-Geliebten Mellefonts. Das erste deutsche bürgerliche Trauerspiel ist bereits bei seiner Uraufführung 1755 in Frankfurt an der Oder ein großer Publikumserfolg.
78 Seiten, 4.80 Euro