avus (archaist. avos), ī, m., der ... ... pater, avos, proavos, abavos, atavos, tritavos, Plaut.: pater, patruus, avus, proavus, atavus, Cic.: avi mater, Varr. LL.: huius avus Lentuli, Cic.: avus maternus, Verg., Liv. u.a.: ...
... natura hominum) atque aevi brevis, Sall.: agitare aevum, Enn. fr.: aevum agitare sub legibus, Verg.: aevum agere in armis, Pacuv. fr.: in beatorum insulis immortale aevum degere, Cic. fr.: aevum exigere studiis, Ov.: aevum traducere leniter, Hor.: impendere ...
1. alvus , ī, f. ... ... , movere, ducere, Cels. u. Plin.: alvi profusio, profluvium, alvus fluens, liquida, fusa, cita, soluta, offener Leib, ... ... die Exkremente, alvus nigra, pallida, rufa etc., Cels.: alvum deicere, abführen, ...
arvus , a, um (st. aruus v. aro), ... ... , 7 H. – II) subst., A) arvum , ī, n., 1) Ackerland, Saatfeld ... ... arva, Cic.: repleta arva cultoribus, Sall. fr.: subigere arva, Verg.: arvum colere, Apul. – meton., pabulo pecoris magis ...
arvum , ī, n., s. arvus.
2. alvus , a, um, s. albus /.
... testis, Cic.: se alci aequum praebere, Cic.: ne plus iniquum possit quam aequum oratio, facite aequi sitis, Ter.: ... ... Plaut.: deinde postulo, sive aequum est, te oro, Ter.: ut aequum censeo, Plaut.: at ... ... et bonum u. aequum bonumque od. bl. aequum bonum, was recht und ...
ad-iuvo , iūvī, iūtum, iuvāre, unterstützen, fördern, I) ... ... adiuvante, Nep.: si di adiuvabunt, Cic.: quibus rebus indiguerunt, adiuvit, er half bei ihren ... ... iam nihil te Neronis iudicium adiuvat, Cic.: multum eorum opinionem adiuvabat, quod (der Umstand, daß ...
... . oft bei andern: non plus biduum, Ter. eun. 184: biduum aut triduum, Cato ... ... die, Liv. 31, 34, 9: noctem continuumque biduum, Suet. Tib. 42, 1: ante biduum ... ... 3. Cels. 3, 17 u.a.: per continuum biduum, Vulg. 2. Mach. 10, 37: per insequens ...
... collis, Liv.: semita, Liv.: ascensus difficilis atque arduus, Cic., arduus ac difficilis, Liv.: ascensus minime arduus, Caes.: arduius iter, ... ... m. Abl., ager confragosus atque arduus clivis, Varr.: collis aditu arduus, Liv. – m. ... ... ., in ascensum ardui colles, Sen.: clivus arduus in valles, Ov. – subst., arduum ...
annuus , a, um (annus), I) ein Jahr-, ... ... Ov.: annuā vice, Plin.: annuis vicibus, Plin. – subst., annuum, ī, n., u ... ... . annua, ōrum, n., das Jahrgeld, Jahrgehalt, alienae uxori annuum praebere, Sen.: si cui annuum relictum fuerit, Ulp. dig.: annua accipere, Plin. ep.: ...
... , I) eig.: pater, avus, proavus, abavus, atavus, tritavus, Plaut.: avus et atavus noster, Varr. fr.: ... ... patrem tuum videras, non patruum, non avum; proavum, atavum audiveras consules fuisse, Cic. ...
bēluus (belbus), a, um (belua) = θηριώδης (Gloss.), Cic. nach ... ... gr. V, 520, 28 K. – subst., belui, vulgär belbi, id est yaenae, decem, Capit. Gord. c. 33, 1 ...
ab-avus (abavos, Corp. inscr. Lat. 1, 1198), ī, m. = avi avus, der Ururgroßvater, Plaut., Cic. u.a. – Zuw. in allgem. Bed. Ahne, Ahnherr, Cic. u.a. ...
aiquus , a, um, archaist. = aequus, w.s.
Auvona , ae, m., s. Avona.
arquus , s. arcus.
acervus , ī, m. (viell. von acus, ceris), eine zusammengetragene, ... ... Chaos, Ov.: ac. feralis, vom Scheiterhaufen, Val. Flacc.: sarcinas in acervum conicere Liv., od. comportare, Auct. b. Afr.: tantos acervos nummorum ...
alluvio (adluvio), ōnis, f. (alluo), I) das Anspülen ... ... von Boden, die Alluvion, Anschwemmung, der Anschutt (Ggstz. abluvio ... ... ), ICt. u. Gromat. vet.: dah. alluvionum et circumluvionum iura, der Landanspülungen u. Inselbildungen, Cic. de or ...
āvulsio (āvolsio), ōnis, f. (avello), das Abreißen, ... ... durch den Tod, de uxore, de liberis, de excedentibus caris funebris et tristis avulsio, Cypr. de mortal. 12.
Buchempfehlung
Glückseligkeit, Tugend und Gerechtigkeit sind die Gegenstände seines ethischen Hauptwerkes, das Aristoteles kurz vor seinem Tode abschließt.
228 Seiten, 8.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro