caput (kaput), pitis, n. (vgl. got. ... ... caput adaperire, Sen.: caput aperire, operire, Cic.: caput velare, Liv., revelare, Arnob.: caput operire togā, Petr.: caput obvolvere, Cic.: caput obvolvere togā, Suet ...
... epod. 16, 5: Campana Capua, Lucil. sat. 3, 18: Capua domicilium superbiae, Cic. ... ... . – Dav.: A) Capuānus , a, um, kapuanisch, in der Vulgärspr. ... ... Capuēnsēs, ium, m., die Einw. von Kapua, die Kapuenser, Schol. Bob. ad Cic. ...
cāpus , ī, m., der Kapphahn, Kapaun, Varr. u. Col.
kaput , s. caput.
scāpus , ī, m. (σκαπος ... ... scapis, Apic.: inventus est et scapus unus centum fabis onustus, Plin. – Sen. ep. 86, ... ... um den die Papierblätter aus Papyrus gerollt u. verkauft wurden. Ein solcher scapus hatte höchstens 20 Blätter, ein ...
2. capulo , āre (capulus), mit dem Fangseile fangen, iuvencos, Col. 6, 2, 4: pisces, harpunieren, Mela 2, 5, 7 (2. § 83, wo Frick captare liest).
capula , ae, f. (Demin. v. capis), eine kleine, mit Henkeln versehene Schale, Varr. LL. 5, 121.
1. capulo , āre, aus einem Gefäß ins andere gießen, abziehen, oleum, Plin. 15, 22.
3. capulo , āre, abschneiden, abbrechen, Anthim. 75.
capūdo , s. 1. capēdo.
Kapuze , s. Kappe.
capulus , ī, m. (capio, s. ... ... , 222), I) der Sarg, cooperculum capuli, Apul.: capuli decus, v. einem Greise, Plaut.: capulo ... ... .: c. gladii, pugionis, Suet.: ensium capuli, Solin.: manum ad capulum referre (legen), Tac. u. ...
1. Scapula , ae, m., Beiname des kornelischen Geschlechtes, ... ... Cornelius Scapula, Liv. 8, 22, 1. – Dav. Scapulānus , a, um, skapulanisch, des Skapula, horti, Cic. ad Att. 12, 40, ...
2. scapula , ae, f. = venucula, w. s., Plin. 14, 34.
capulum , s. capulus no. II, B, 2.
3. scapula , s. scapulae /.
scapulae , ārum, f., die Schulterblätter, Achselblätter, ... ... ., Cels. u.a.: nudis scapulis aut semitectis, Sen.: alterius diminutae scapulae, Sen. rhet.: scapulae gestibant mihi, Plaut.: scapulas perdidi, ich bekam tüchtige Schläge, Ter ...
capulāris , e (capulus), dem Sarge gehörig = dem Grabe ... ... , tam (ego tibi videor) capularis? Plaut. mil. 628 (vgl. Serv. Verg. Aen ... ... . Lact. Stat. Theb. 6, 55. Isid. 20, 117): pergit capulare cadaver, Lucil. (?) fr. b ...
capulātor , ōris, m. (1. capulo), der aus einem Gefäß ins andere abzieht, der Küfer, Küper, Cato r. r. 66, 1. Col. 12, 50, 10.: Plur. collegium caplatorum, Corp. inscr. Lat. 10 ...
urbicapus , ī, m. (urbs u. capio), der Städteeroberer, Plaut. mil. 1055. Coripp. Ioann. 1, 100.
Buchempfehlung
Zwei satirische Erzählungen über menschliche Schwächen.
76 Seiten, 5.80 Euro