averta , ae, f. (ἀορτήρ), ein größeres Felleisen, Edict. Diocl. 10, 1. Cod. Theod. 8, 5, 47. § 1. Acro Hor. sat. 1, 6, 106. – Dav.
... disci, Ov.: in id certamen descendere, Cic.: antequam legitimum certamen inchoent (citharoedi), Quint.: poet., certamen (certamina) ponere = ἀγῶνα προτιθέναι, einen W ... ... edere, Liv.: ubi res ad certamen venit, Sall.: vario certamine pugnatum est, Caes. – β) ...
certātio , ōnis, f. (2. certo), I ... ... a) übh.: magna inest certatio, Enn. fr.: mihi tecum par certatio non est, Cornif. rhet.: ... ... non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio, Cic.: Plur., certationes disputationesque, Gell. praef. ...
Feiertag , dies feriatus - (Ruhetag, Ggstz. dies profestus). – feriae ... ... w. s.], Ggstz. dies profestus). – otium (Muße übh.). – Feiertage ansagen, ferias indicere: Feiertage haben, ferias habere, agere: F. machen, feriari; otiari. ...
certātim , Adv. (certatus v. 2. certo), um die Wette, wetteifernd, me c. nutricant et munerant, Plaut.: c. ad hoc opus curretur, Cic.: c. alter alteri obstrepere, Liv.: et velut absentem c. Actaeona clamant, ...
certātus , ūs, m. (2. certo), das Wettkämpfen; Plur., nudi virorum certatus, Stat. silv. 3, 1, 152: crebris certatibus exercitus caesus, Jord. Rom. 219.
ertappen , jmd. bei od. über etwas, deprehendere alqm in alqa re (z.B. in furto, in flagitio, in adulterio: auf frischer Tat, in ipso delicto, in manifesto facinore od. scelere).
certātor , ōris, m. (2. certo), der Wettstreiter mit Worten, der Disputierer, Gell. 12, 10, 3. Apul. de dogm. Plat. 1, 2.
certātīve , Adv. (2. certo), um Streit zu erregen, Cassiod. hist. eccl. 1, 11.
cōlīberta , s. collīberta.
Fiebertag , dies, quo febris redit.
Anteverta , s. Antevorta.
Ertappung , deprehensio.
anteperta , s. anteparta.
Hintertan , ora.
auderthalb , unus dimidiatusque od. unus et dimidius ( ... ... mal so viel, sescuplum. – anderthalbfüßig , sesquipedalis. – anderthalbjährig , annuus et semestris (anderthalb Jahre dauernd). – sex menses et annum od. annum et sex menses natus (anderthalb Jahre alt).
dēcertātio , ōnis, f. (decerto), die Kampfentscheidung, harum rerum ... ... Kampf um alles dieses, Cic. Phil. 11, 21: Plur., eorum decertationes, Cod. Theod. 7, 20, 2. § 2.
collīberta , ae, f. (con u. liberta), die Mitfreigelassene, Corp. inscr. Lat. 6, 11125 (abgekürzt COLL.). Nbf. coliberta, Corp. inscr. Lat. 3, 801.
dēcertātor , ōris, m. (decerto), der Kämpfer im Kampfe auf Leben u. Tod, Cassiod. hist. eccl. 3, 16 u. 34.
īnsertātio , ōnis, f. (inserto), das Hineinfügen, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 1, 43.
Buchempfehlung
»Ein ganz vergebliches Mühen würd' es sein, wenn du, o lieber Leser, es unternehmen solltest, zu den Bildern, die einer längst vergangenen Zeit entnommen, die Originale in der neuesten nächsten Umgebung ausspähen zu wollen. Alle Harmlosigkeit, auf die vorzüglich gerechnet, würde über diesem Mühen zugrunde gehen müssen.« E. T. A. Hoffmann im Oktober 1818
88 Seiten, 5.80 Euro