inconditē , Adv. (inconditus), ungeordnet, ungeregelt, kunstlos, plump, discedere, Amm.: edere ac ... ... v. der Rede, versus Graecos dicere, Cic.: historiam scripsere Sallustius structe, Pictor incondite, Fronto.
condictio , ōnis, f. (condico), 1) in der Religionsspr., die Ankündigung eines Festtags, nach Serv. Verg. Aen. 3, 117; vgl. Paul. ex Fest. 66, 4. – 2) die Kündigung, Zurückforderung ...
condylōma , atis, n. (κονδύλωμα), die Feigwarze, das Kondylom (mediz. t. t.), Cels. 6, 18, 8. Plin ...
socondios , iī, m. (socos), ein hyazinthfarbener Amethyst bei den Indiern, wenn er hellfarbiger war, sapenos genannt, Plin. 37, 122.
2. conditūra , ae, f. (condo), die Verfertigung, Zubereitung, vitreorum, Petr. 51, 5: vitrorum, Isid. 16, 16, 6.
condītius , Adv. compar. (condītus, gewürzt), würzhafter, Augustin, de mor. Manich. 43.
sacondios , iī, m., s. socondios.
in-conditus , a, um (in u. condo), ... ... carmina, Liv.: inc. militaris iocus, Liv.: inconditus sensus, rohe Gesinnung, Curt.: haec incondita iactabat, Verg. – neutr. subst., alicuius inconditi dissipata aliqua sententia, Cic. or. 233.
reconditus , a, um, PAdi. (v. recondo), ... ... = verborgen, a) übh.: interiores et reconditae litterae, Cic.: reconditae abstrusaeque res, Cic.: r. quaedam ratio, tiefsinnige, Cic.: ebenso reconditae exquisitaeque sententiae, Cic. – neutr. plur. ...
absconditē , Adv. (absconditus), versteckt, I) eig., Vulg. iudic. 4, 21 u.a. – II) übtr., von der Rede, a) der Form der Darstellung nach dunkel, verhüllt, implicite et absc. ...
conditīvus , a, um (condo), zum Einlegen (Einmachen) ... ... cibaria, Col. – subst., conditīvum, ī, n., das Grab, Sen. ep. 60, 4 u. 82, 2: archaist. conditivom, Corp. inscr. Lat. 2, 3444 ...
reconditor , ōris, m. (recondo), der Zurückleger, Aufbewahrer, suorum (des Seinigen), Ggstz. raptor alienorum, Augustin. serm. 178, 2.
prae-condio , īre, vorher würzen, leporem, Apic. 8, 406.
condīscēns , s. con-dīsco a. E.
condīmentum , ī, n. (condio), I) das Mittel zum Einmachen, ... ... , das Gewürz, a) eig.: cenas condimentis condire, Plaut.: cibi condimentum est fames, potionis sitis, Cic.: u. ... ... = Würzkraut, condimentorum fascis, Edict. Diocl. 6, 48: condimenta viridia, arida, Col ...
conditōrium , ī, n. (condo), I) der Aufbewahrungsort, Tert. de resurr. carn. 44. Amm. 18, 9, 1. – II) insbes.: a) das Begräbnis einer Leiche od. der Totenasche, der Sarg, ...
condītārius , a, um (condio), zum Würzen gehörig, coquina, eine Garküche, in der fein gewürzte Speisen verkauft werden, eine Feinküche, feine Restauration, Augustin. de civ. dei 22, 8, 10.
condīgnātio , ōnis, f., die Würdigung, Erhöhung, me indignavit (entwürdigte) condignatio tua, Acta martyr. S. Didymi 4.
condītāneus , a, um (condio), eingelegt, eingemacht, olea, Varr. r. r. 1, 24, 1. Vgl. Gloss. ›conditaneum, conditum‹.
absconditto , ōnis, m. (abscondo), das Sich-Verbergen, Sich-Verstecken, Adae a (vor) facie domini, Augustin. in Iob 7 in.
Buchempfehlung
Der Teufel kommt auf die Erde weil die Hölle geputzt wird, er kauft junge Frauen, stiftet junge Männer zum Mord an und fällt auf eine mit Kondomen als Köder gefüllte Falle rein. Grabbes von ihm selbst als Gegenstück zu seinem nihilistischen Herzog von Gothland empfundenes Lustspiel widersetzt sich jeder konventionellen Schemeneinteilung. Es ist rüpelhafte Groteske, drastische Satire und komischer Scherz gleichermaßen.
58 Seiten, 4.80 Euro