Datum , dies. – das D. beisetzen, diem ... ... sine die et consule (ohne Datum und Jahrzahl, weil die Alten nach Konsuln zählten): mit D., ... ... . (als ein anderer Brief), epistula recentior: ein Brief von älterem Datum als der Cäsars, litterae, in quibus ...
datus , Abl. ū, m. (do), I) das Geben, meo datu, Plaut. trin. 1140. – II) die Gabe, gratia datus, Vulg. Sirach 7, 37. Vgl. Thielemann in Wölfflins Archiv ...
datum , ī, n., s. 1. dō.
1. pedātus , Abl. ū, m. (pedo, ... ... das Anrücken gegen den Feind, der Angriff, primo pedatu et secundo, Cato inc. libr. fr. 1: tertio pedatu, Cato origg. 1. fr. 27; oratt. 6. fr. 2 ...
1. sēdātus , a, um, PAdi. (v. sedo), gelassen, ruhig, still, gefaßt, homo, Cic. u. Apul.: sedato gradu abire, Liv.: animus sedatior, Cic.: vox sedatissima, Cornif. rhet.
2. sēdātus , Abl. ū, m. (sedo), der Zustand der Ruhe (Ggstz. bellum), Vergil. gramm. ep. 3 (de verbo) in Class. auct. 5, 38.
undātus , a, um (unda), wellenförmig gebildet, imbritatim undata (concharum genera), gewässerte, geflammte, Plin. 9, 103.
2. pedātus , a, um (pes), mit Füßen versehen, male pedatus, schlecht zu Fuß, Suet. Oth. 12, 1.
mandātum , ī, n. (mando), der Auftrag, die Kommission, der Geschäftsauftrag, Verhaltungsbefehl, Befehl, die Weisung an eine Person, durch die man sich vertreten läßt, u. zwar zunächst zu einer mündlichen Bestellung ( ...
cordātus , a, um (cor), mit Sinn –, mit ... ... dem rechten Flecke hat, egregie cordatus homo catus Aelius Sextus, Enn. ann. 331 (vgl. Cic. de rep. 1, 30): pulchre cordatus homo, Sen. apoc. 12: vir ...
1. pedātūra , ae, f. (pedo, are), I) = ποδισμός, die Abmessung nach Füßen, Gromat. vet. 216, 1; p. 217, 9; 252, 10 u.a. – II) ein nach dem ...
laudātus , a, um, PAdj. (v. laudo), löblich, lobenswert, gepriesen, gerühmt, vortrefflich, vir, Cic.: artes, Cic.: vox, Suet.: vultus, facies, Ov.: pavo, Ov.: saccharon laudatius India (fert), Plin.: quanto maiora auctioraque sunt ...
ēnōdātus , a, um, PAdi. (v. enodo), entwickelt, deutlich gemacht, praecepta enodata diligenter, Cic. de inv. 2, 6: Compar., enodatior intellegentia, Boëth. art. geom. p. 392, 9 Fr.: easdem sententias habentes, multo tamen ...
fundātus , a, um, PAdi. (v. 1. fundo), mit einem guten Grunde versehen, I) eig.: quo fundatior exit (je mehr Grund hat) ex harenato directura, Vitr. 7, 3, 5. – II) übtr., ...
mandātus , Abl. ū, m. (mando, āre), der Auftrag, mandatu meo, Cic.: mandatu Sullae, Cic.: mandatu praetoris, Suet.: iussu mandatuque eius, Inscr.
1. gradātus , a, um (gradus), abgestuft, stufenartig, corticum pollices, Plin. 13, 29: buxus, Plin. ep. 5, 6, 17.
2. pedātūra , ae, f. (1. pedo), die Weinstütze, Corp. inscr. Lat. 10, 114.
2. gradātus , ūs, m. = gradatio no. II (w. s.), Iul. Rufinian. de schem. lex. 19.
ēsūdātus , s. ex-sūdo.
palūdātus , a, um, mit dem Kriegsmantel angetan, im Kriegsmantel, ... ... ): duces, Iuven.: duo vulturii, v. den Konsuln, Liv.: Pansa noster paludatus a. d. III. Kal. (Ian.) profectus est, Cic.: paludati votis ...
Buchempfehlung
1858 in Siegburg geboren, schreibt Adelheit Wette 1890 zum Vergnügen das Märchenspiel »Hänsel und Gretel«. Daraus entsteht die Idee, ihr Bruder, der Komponist Engelbert Humperdinck, könne einige Textstellen zu einem Singspiel für Wettes Töchter vertonen. Stattdessen entsteht eine ganze Oper, die am 23. Dezember 1893 am Weimarer Hoftheater uraufgeführt wird.
40 Seiten, 3.80 Euro