Bidis , is, f., Städtchen auf Sizilien, nordwestl. von ... ... , a, um, zu Bidis gehörig, bidinisch, palaestritae, Cic. Verr. 2, 54. – Plur. subst., Bidīnī, ōrum, m., die Einw. von Bidis, die Bidiner, Cic. ...
aedis , is, f., s. aedēs.
ad-dīsco , didicī, ere, I) dazulernen, nebenbei lernen, aliquid, Cic ... ... Infin., Ov. met. 3, 593: m. folg. Relativsatz, quaerat semper addiscere, quod ignorat, Col. 1, 8, 13. – II) durch Lernen ...
ardissa , ae, f., eine unbekannte Pflanze, Plin. Val. 3, 15.
biridis , e, s. viridis /.
badisso , āre, s. badizo.
... pasci, Col.: Ggstz., meditari condiscere, loquitari dediscere, Apul. flor. 15. p ... ... . Infin., paulatim fructum ferre condiscit (planta), Col.: stare condiscat (vitis), Plin. – Partiz. subst. condiscēns = condiscipulus, Virg. gramm. p. 123, 4 H. ( ...
Charybdis , dis, Akk. dim u. din ( selten dem), Abl. ... ... . 14, 8: illa fabulosa Ch., Sen. ad Marc. 17, 2: Charybdis voracitate aut Scylleis, ut aiunt, canibus devorari (v. Schiffern), Salv. ...
concordis , e = concors, Caecil. com. 109.
Charibdis , s. Charybdis.
... 1. – Dav. Brundisīnus (Brundusīnus), a, um, brundisinisch, ager, Varr.: ... ... Vell. – subst., in Brundisino, im Brundisischen, Varr. – Brundisīnī, ōrum, m., die Einw. von Brundisium, die Brundisiner, Enn. fr., Cic. u. ...
Aphrodisia , ōrum, n. (Ἀφροδίσια), das Fest der Aphrodite, Plaut. Poen. 191.
Brindisi , Brundisium. – Adj . Brundisinus. – Einw. Brundisini.
condīscēns , s. con-dīsco a. E.
altmodisch , s. altväterisch.
1. Aphrodīsias , adis, f. (Ἀφροδισι ... ... Gheira (Dscheira) od. Yeerah, Keireh; deren Einw. Aphrodīsiēnsēs , ium, m., die Aphrodisier, Tac. ann. 3, 62, Cod. Theod. 11, 1 ...
Cephaloedis , idis, f. (Κεφαλοιδ ... ... Cephaloeditānī, ōrum, m., die Einw. von Cephalödis, die Cephalöditaner, Cic. Verr. 2, 130. – B) Cephaloedias , adis, f., cephalödisch, ora, Sil. 14, 252.
2. aphrodisias , adis, f. = acoron, Ps. Apul. herb. 6. Aphrodītē , ēs u. Aphrodīta , ae, f., eine griech. Gottheit, der römischen Venus entsprechend, Mart. Cap. 1. § 7 ( Form e). ...
ausländisch , s. fremd no. I.
aequidistāns , antis (aeque distans), gleich weit entfernt voneinander, parallel, circuli, Mart. Cap. 8. § 817: ordines, Gromat. vet. p. 13, 14 u. 129, 20.
Buchempfehlung
Anders als in seinen früheren, naturalistischen Stücken, widmet sich Schnitzler in seinem einsamen Weg dem sozialpsychologischen Problem menschlicher Kommunikation. Die Schicksale der Familie des Kunstprofessors Wegrat, des alten Malers Julian Fichtner und des sterbenskranken Dichters Stephan von Sala sind in Wien um 1900 tragisch miteinander verwoben und enden schließlich alle in der Einsamkeit.
70 Seiten, 4.80 Euro