vieljährig , multorum annorum (z.B. doctrina [Unterricht]: u. tyrannis: u. laetitia). – v. Kriegsdienste, plurima stipendia( n. pl. ): die v. Vorbereitung auf das bevorstehende Geschick, tot per annos meditata ratio adversus imminentia. ...
Vielwisser , pluribus disciplinis variisque eruditionibus ornatus (im guten Sinne). – *multiplicis variaeque doctrinae iactator (im üblen Sinne).
Heilslehre , doctrina salutis (Eccl.).
Naturlehre , physica, ōrum, n. pl . (φυσικά, τά) od. rein lat. doctrina de rerum natura.
prae-scateo , ēre, sehr voll sein, m. Genet., doctrinae omnigenus (v. einer Schrift), Gell. 14, 6, 1.
beseligend; z. B. b. Friede, pax placidissima (z. B. In animo alcis est): b. Lehre, *doctrina saluberrima.
Lichtpunkt , lux. – Cicero, der zweite L. am Gelehrtenhorizont, Cicero, lux doctrinarum altera.
Numismatik , nummorum doctrina. – Numismatiker , rei nummariae peritus.
irrgläubig , *doctrinae falsae studiosus.
Christentum , religio Christiana (die christl. Religion übh., spät. Histor.). – dogmata ac doctrina Christi (die Dogmen u. die Lehre Christi, Eccl.). – Christiana lex (die Vorschriften der christl. Religion, der christl. Glaube, Kaiszt.). – cultus ...
2. erfahren , usu peritus u. bl. ... ... Übung habend). – prudens (lebensklug, staatsklug). – multarum rerum peritus in doctrina (in irgend einer Wissenschaft sehr erfahren, z.B. in der Landwirtschaft). ... ... re publica); multarum rerum peritum esse in alqa re (z.B. in doctrina).
super-vacuus , a, um, überflüssig, unnütz, unnötig, ... ... res, Sen. rhet.: adoptio, Sen. rhet.: labor, Quint.: facta, Suet.: doctrina, Suet.: metus, Ov.: irritatio, Val. Max.: mihi Baias Musa supervacuas ...
theoretisch , qui, quae, quod in cognitione et aestimatione positus ... ... Regeln der Kunst ausgehend). – th. Wissen, scientia: th. Kenntnis, doctrina;ratio (z.B. belli): th. Kenntnisse in etwas haben, ...
... zu erlangen, zu forschen usw., Plaut., Cic. u.a.: philosophatae doctrinae, philosophische, Tert. – Passiv unpers., sed iam satis est ... ... 687. – Partiz. philosophātus , a, um, philosophisch, doctrinae hominum, Tert. de anim. 3.
Rechtskunde , s. Rechtskenntnis. – rechtskundig , s. rechtsgelehrt. – Rechtslehre , doctrina iuris. – Rechtslehrer , iuris professor (als öffentlicher Lehrer des Rechts). – iuris interpres (als Ausleger des Rechts). – Rechtsmittel , das, ius ...
theologicus , a, um (θεολογικός), zur Götterlehre gehörig, theologisch, doctrina, Amm. 16, 5, 5: metrum, das heroische, Plot. Sacerd ...
Theoretiker , qui artem ratione cognitam habet. – scriptor artis (als Schriftsteller). – die bloßen Theoretiker, qui doctrinam od. artes ad usum non adiungunt.
Staatsleben , vita forensis. – gewisse Verhältnisse des St., ratio quaedam civilis. – ins St. treten, sich dem St. widmen, rem publicam capessere; ad rem publicam accedere od. se conferre. – Staatslehre , doctrina rerum civilium.
cōnfūsāneus , a, um (confusus), untereinander, zusammengegossen, varia et miscella et quasi confusanea doctrina, Gell. prooem. § 5.
Hauptlaster , maximum oder gravissimum vitium. – Hauptlehre , caput doctrinae.
Buchempfehlung
Anselm vertritt die Satisfaktionslehre, nach der der Tod Jesu ein nötiges Opfer war, um Gottes Ehrverletzung durch den Sündenfall des Menschen zu sühnen. Nur Gott selbst war groß genug, das Opfer den menschlichen Sündenfall überwiegen zu lassen, daher musste Gott Mensch werden und sündenlos sterben.
86 Seiten, 5.80 Euro