1. ērudītus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... .: populi, Cic.: disciplinis erudita Corinthus, Cornif. rhet.: eruditior litteris, Cic.: eruditissimus disciplinā iuris, Cic.: eruditissimus et Graecis litteris et Latinis, Cic. – m. Genet., eruditus legis ...
in-ērudītus , a, um, ungebildet, ungeschickt, von Pers., Cic. u.a.: priscorum verborum ineruditissimus fur, Suet. gr. 15. – übtr., v. Lebl., voluptates, ...
kenntnisreich , multarum rerum cognitione imbutus. summā scientiā (im allg.). – summā disciplinā. eruditissimus. praeclarā eruditione atque doctrinā ornatus. optimis artibus eruditus (in bezug auf Wissenschaften u. Künste). – ein höchst geist- u. kenntnisreicher Mann, homo summo ingenio et ...
fūr , fūris, c. (φώρ), der ... ... furem, non poëtam fabulam dedisse, Ter. eun. prol. 23: priscorum Catonisque verborum ineruditissimus fur (v. Sallust), Suet. gr. 15. – als Schimpfwort ...
littera , ae, f. (lino), der Buchstabe, ... ... a pueritia deditus, Cic.: doctus Graecis litteris, Cic.: Graecis litteris eruditus, Cic.: eruditissimus et Graecis litteris et Latinis, Cic.: Graecarum litterarum expers od. rudis, ...
varietās , ātis, f. (varius), die Mannigfaltigkeit, ... ... ) multiplex ratio disputandi rerumque varietas (M. der Ideen), Cic.: Timaeus longe eruditissimus et rerum copiā et sententiarum varietate abundantissimus, Cic.: vir varietate promptissimus, Plin. ...