Eroberung , occupatio (Einnahme). – expugnatio (die Erstürmung). ... ... die E. von Ambracia, Ambracia capta: die E. der Stadt, urbs expugnata. – die Eroberungen, bello od. armis od. per gladios ...
Fall , I) das Niederfallen oder der Zustand, wenn eine Person ... ... Eroberung einer Stadt etc.: expugnatio. – nach dem F. der Stadt, expugnatā urbe. – b) Untergang: ruina. – excidium (Untergang eines Staates ...
onus (in Hdschr. oft honus), eris, n. ( ... ... transportare, Caes.: onera capere posse (v. Kähnen), Liv.: naves onerariae LXIII expugnatae, quaedam cum suis oneribus, Liv.: alterius navis, alterius onus erat, Cic.: ...
lābēs , is, f. (1. lābor), das Hinsinken ... ... labes, Symm. epist. 6, 17. – v. Mauersturz, moenia mundi expugnata dant labem, sinken (stürzen) ein, Lucr. 2, 1145. – ...
endlich , I) Adj.: 1) ein Ende habend: ... ... durch tandem, z.B. nach e. Eroberung der Stadt, * urbe tandem expugnatā. – od. durch ein synon. Substantiv, z.B. der e. ...
pertineo , tinuī, ēre (per u. teneo), sich ... ... a) im allg.: ut prius quod ad deos pertinet dicam, Varro LL.: expugnatae urbis praedam ad militem, deditae ad duces pertinere (gehöre), Tac.: quae ...
1. ballista (bālista), ae, f. (βάλλ ... ... , Tac.: ballistarum tormentis undique peti, Val. Max.: ballistis tormentisque ut oppidum aliquod expugnata serpens, Plin.: serpens ballistis atque catapultis diu oppugnatus, Gell. – meton., ...