habitātor , ōris, m. (habito), der Bewohner, ... ... civitas habitatoribus vacua, Amm. 24, 2, 3: Balearium insularum habitatores, Veget. mil. 1, 16: feri sunt illic habitatores pagorum omnium atque pugnaces, Amm. 23, 6, 44: ...
habitātio , ōnis, f. (habito), I) das ... ... meton.: 1) die Wohnung, sumptus habitationis, Cic.: mercedes habitationum annuae, Hausmiete, Mietzins, Caes.: haec mihi dedita est habitatio, Plaut. – 2) der Mietzins, ...
habitātrīx , trīcis, f. (Femin. zu habitator), ... ... absol., anima est habitatrix, caro habitaculum, Augustin. serm. 368, 1. – m. ... ... semper blanda hab., Isid. orig. 12, 7, 60: habitatrices eas (feras) malarum solitudinum nominatis, Iul. Val. 3, ...
inhabitātor , ōris, m. (inhabito), der Bewohner, Ulp. dig . 9, 3, 5. § 12 u. 47, 5, 1. § 6 u. Eccl.
inhabitātio , ōnis, f. (inhabito), das Bewohnen, konkr. = die Wohnung, Eccl.
cohabitātor , ōris, m. (cohabito), der Zusammenwohner mit jmd., Eccl.
cohabitātio , ōnis, f. (cohabito), das Beisammenwohnen, Eccl.
inhabitātrīx , trīcis, f. (Femin. zu inhabitator), die Bewohnerin, domorum (v. der Turteltaube), Isid. orig. 12, 7, 60 zw. (Lindsay habitatrix).
cohabitātrīx , trīcis, f. (Femin. zu cohabitator), die Zusammenwohnerin mit jmd., Eccl.
habitātiuncula , ae, f. (Demin. v. habitatio), eine kleine Wohnung, Salv. de gub. dei 5, 38 u.a. Eccl.
circumhabitātōrēs (circum u. habito) = περίοικοι, die Umwohner, Nachbarn, Gloss. II, 403, 37.
Hausmiete , merces habitationis. habitatio (als Entschädigung für den Vermieter). – aedium pensio ( ... ... – wieviel gibt er H.? quanti habitat?: große H. geben, magni habitare: er gibt 30000 As H., triginta milibus (verst. aeris) habitat. – Hausmieter , conductor aedium ...
... quidem habitari, coli, Liv.: raris habitata mapalia tectis, Verg.: agellus habitatus quinque focis, Hor.: campi olim uberes magnisque urbibus habitati, Tac.: vestigia habitati quondam soli, Plin.: quae ... ... quis tanti (für diesen Preis) habitat, Vell.: populus habitat duabus urbibus, Liv.: h. locis ...
Oase , *locus, ubi habitatur, inter vastas solitudines situs.
umtun , s. umwerfen no. I, 1. – ... ... alci od. sibi (für etwas Sorge tragen, z.B. habitationem); videre od. sibi videre alqd (sich nach etwas umsehen, um ...
Nūrsia , ae, f., Stadt im Norden des Sabinerlandes, j. ... ... Norcia, Suet. Vesp. 1, 3: frigida, Verg. Aen. 7, 715: habitata pruinis, Sil. 8, 418; vgl. Heinrich Iuven. 10, 74. ...
hausen , I) eig.: habitare in alqo loco (auch übtr., z.B. der Winter haust auf den Alpenhöhen, hiems habitat in iugis Alpium). – II) uneig.: saevire (z.B. greulich ...
Mieter , conductor. – im Hause, inquilīnus; habitator, im Plur. auch habitantes (Hausbewohner als Mietmann). – Mieterin , conductrix (spät. ICt.). – im Hause, inquilīna.
Wohnen , das, habitatio.
salūber , bris, bre, u. gew. salūbris , e ... ... (Ggstz. pestilens), a) eig.: aëres locorum salubres, Vitr.: habitatio, Vitr.: natura loci, Cic.: annus salubris, Cic.: Phoebe saluber ...
Buchempfehlung
Diese Ausgabe gibt das lyrische Werk der Autorin wieder, die 1868 auf Vermittlung ihres guten Freundes Ferdinand v. Saar ihren ersten Gedichtband »Lieder einer Verlorenen« bei Hoffmann & Campe unterbringen konnte. Über den letzten der vier Bände, »Aus der Tiefe« schrieb Theodor Storm: »Es ist ein sehr ernstes, auch oft bittres Buch; aber es ist kein faselicher Weltschmerz, man fühlt, es steht ein Lebendiges dahinter.«
142 Seiten, 8.80 Euro