... Verg.: hau... verum, Plaut.: sed ut... ita haud, Cic.: haud quia... sed quia, Hor.: quod ni... haud, Cic.: quod si... haud, Cic.: u. mit ... ... c) m. Negationen, neque haud, haud non od. nil, Komik.: haud ...
... , unbegabt, unfähig, dah. non od. haud absurdus, nicht unbegabt, gescheit, aufgeweckt, sin plane abhorrebit et erit absurdus, Cic.: ingenium eius haud absurdum, Sall.: u. so nec absurdus ingenio, s. Nipperd ...
absurdē , Adv. (absurdus), I) eig., das Ohr zerreißend, grell, unrein, ... ... .: absurde et aspere respondere verbis vultuque, Cic.: imperite absurdeque fictus, Cic.: haud od. non absurde (nicht unwitzig) dixit m. folg. ...
... , s. d. – gar nicht d., non absurdus ingenio: dumm und träge, iners: kein d. Kopf, ingenium haud absurdum: ein d. Stolz, superba stultitia: du bist nicht d., haud stulte sapis. – Adv. stolide; stulte; stulte et imprudenter ...
... – absol., sin plane abhorrebit et absurdus erit, sollte er aber dazu gar keine Neigung u. Fähigkeit haben, ... ... sein, Liv.: consilium abhorret a tuo scelere, Cic.: spes ab effectu haud abhorrens, Hoffnung der Ausführbarkeit, Liv.: temeritas tanta, ut non procul ...
gebildet , humanus. humanitate politus (menschlich veredelt übh.). – ... ... : u. Plur. auch subst. bl. culti od. cultiores). – haud absurdus. non absurdus (nicht ungereimt, nicht albern, z.B. ingenium). – intellegens ...