bīmus , a, um ( aus *bihimus v. hiems, eig. zweiwinterig), ... ... capra, equus, Plin.: sus, Petr. – v. Menschen, minus bimus hic Tiberius Caesar, Vell. 2, 75, 3. – β) ...
fimum , ī, n. u. fimus , ī, m. ( ... ... (v. Tieren), Col.: fimum fistulatim excutere (von einem Tiere), Apul. – II) übtr., ... ... Verg. Aen. 5, 333 u. 358. – / fimum sicher bei Plin. 28, ...
... Cic.: (Aristides Thebanus) omnium primus animum pinxit et sensus hominis expressit, quae vocant Graeci ἤθη, ... ... Mut machen, Ter.: reddere animum, animus mihi redit, Ter.: animum sumere (fassen), Vell.: ... ... 7, 9, 5. – animum od. in animum induco, s. in-dūcoinduco. – ...
azȳmus , a, um (ἄζῡμος), ungesäuert, ... ... panis (rein lat. panis sine fermento), Scribon. 133. – subst., azȳmum, ī, n., ungesäuertes Brot, Eccl. (die falsch āzў ...
chȳmus , ī, m. (χυμός, Saft), die Flüssigkeit des Magens, der Magensaft, Ser. Samm. 900.
cȳmula , ae, f. (Demin. v. cyma), der ganz junge Sproß, coriandri, Plin. Val. 1, 44.
... beim Dezimieren der Soldaten sorte decimum quemque ad supplicium legere, Liv.: decimum quemque sortiri, Sen.: decimum quemque sorte ductos fusti necare od. bl. decimum quemque fusti ferire, Tac.): tertius decimus, quartus decimus locus, Cic.: tertius decimus dies, Cels ...
1. animula , ae, f. (Demin. v. ... ... . den Seelen kleiner Wesen): elicere animulas noxias (die bösen Geister), Amm. 28, 1, 7 ... ... II) etwas Leben, attulit tuas litteras; quae mihi quiddam quasi animulae instillarunt, der hat meine Lebensgeister wieder ...
Alcimus , ī, m. (Ἄλκιμο ... ... latein. Eigenname, a) Latinus Alcimus Avitus Alethius, ein lat. Rhetor u. Epigrammatist ums Jahr 360 ... ... d. röm. Liter. 5 § 417, 3. – b) Alcimus Ecditius Avitus, Bischof von Vienna, als ...
būlīmus , ī, m. (βούλιμος), der Heißhunger, dah. auch die Magenschwäche, Ohnmacht, Ermattung, ... ... 10 codd. u. M. (aber Thewrewk nach Skaligers Vermutung Akk. bulimum).
bīmulus , a (Demin. v. bimus), erst zweijährig, als kleines Kind von zwei Fahren, Catull. 17, 13. Suet. Cal. 8, 5. Liv. epit. 52. Corp. inscr. Lat. 6, 16739.
2. Decimus , ī, m., ein röm. Vorname, zB. D. Brutus.
cimusso , āre (cimussa) = σειρῶ, mit dem Stricke umgürten, Dosith. 64, 7 K.
cimussa , ae, f. = σειρά, der Strick, das Seil, Gloss. II, 100, 43.
2. Animula , f.L. statt Aminula, w.s.
extimus , a, um, s. exter.
citimus , s. citer.
as-simulo (ad-simulo), auch assimilo ( ... ... Acc. u. Infin., me assimulem insanire, Plaut.: assimulasse me esse praegnantem haud nego, Plaut ... ... quasi Amphitruo siet, Plaut.: assimulato quasi hominem quaesiveris, Plaut.: assimulabo quasi nunc exeam, Ter. – ...
Dindymus , ī, m. (Δίνδυμος) ... ... 1, 16, 5. Anthol. Lat. 1315, 43 M. – B) Dindymus , a, um (Δινδύμιος), ...
... . ann. 15, 45. – verb. immo enimvero, Pacuv. tr. 125. Ter. eun. 329: verum enimvero, Ter. adelph. 255. Sall. Cat. 2, 9 u. 20, 10: at enimvero, Liv. 4, 4, 1; 5, 9, 3. – II ...
Buchempfehlung
Die zentralen Themen des zwischen 1842 und 1861 entstandenen Erzählzyklus sind auf anschauliche Konstellationen zugespitze Konflikte in der idyllischen Harmonie des einfachen Landlebens. Auerbachs Dorfgeschichten sind schon bei Erscheinen ein großer Erfolg und finden zahlreiche Nachahmungen.
640 Seiten, 29.80 Euro