ioculor , ārī (ioculus), scherzen, schäkern, scherzend-, schäkernd vorbringen, inter carminum prope in modum incondita quaedam militariter ioculantes, unter den rohen Soldatenscherzen, die fast wie Verse lauteten, Liv. 7, 10, 13. – / Phaedr. 4, 2, ...
ioculus , ī, m. (Demin. v. ... ... alqm oblectare per ioculum et ludum, Plaut. truc. 107. – oft ioculo, im Scherz, zB. sive adeo ioculo dixisset mihi, Plaut. merc. 993: u. so Plaut. most. ...
ioculātor , ōris, m. (ioculor), der Spaßmacher, Schäker, ioculator senex, Cic. ad Att. 4, 16, 3: scaenici ioculatores, Mimen, Firm. math. 5, 8.
ioculātio , ōnis, f. (ioculor), der Schwank, die Schnurre, das Späßchen, Plur., ioculationes cantusque exercebant, Firm. math. 8, 22.
ioculanter , Adv. (ioculans v. ioculor), scherzend, compellare, Sidon. epist. 1, 2, 7 (Lütjohann ioculariter).