mīcula , ae, f. (Demin. v. mica), das Krümchen, Körnchen, Stückchen, Cels. 2, 5 extr. Fronto ad M. Caes. 5, 40. Arnob. 2, 49 u. 7, 24.
amīcula , ae, f. (Demin. v. amica, s. Diom. ... ... 13. Suet. Cal. 33. Lact. epit. 39, 7: concubinae paelices atque amiculae, Arnob. adv. nat. 4, 22.
formīcula , ae, f. (Demin. v. formica), eine kleine Ameise, Fronto ad Ver. imp. 2, 8. Augustin. epist. 137, 8; de civ. dei 22, 24, 5. p. 615, 22 D. 2 Arnob ...
mammicula , ae, f. (Demin. v. mamma), das (niedliche) Brüstchen, Plaut. Pseud. 1261.
amiculātus , a, um (amiculum), mit einem Umwurf bekleidet, pars nudi, pars obscaena tantum amiculati (verhüllt, bedeckt), Solin. 52, 20.
vermiculātē , Adv. (vermiculatus), buntscheckig, Lucil. 85 bei Quint. 9, 4, 113 (Marx emblemate vermiculato).
vermiculātus , a, um (vermiculor), wurmförmig, im Zickzack gedreht, gummi, ... ... – v. der raschen Fingerbewegung, digiti virginis recursantes et quādam incomprehensae mobilitatis scaturigine vermiculati, Mart Cap. 7. § 729.
vermiculātio , ōnis, f. (vermiculor), der Wurmstich in den Pflanzen, Plin. 17, 218 u.a.
1. putus , a, um, Adi. (verwandt mit purus ... ... unvermischt, mit purus gew. asyndetisch, selten durch ac verb., amicula pura puta, reine und blanke, Varro fr.: argentum purum putum, ...
rīxor , ātus sum, ārī (rixa), hadern, zanken, streiten ... ... sich in den Haaren liegen, I) eig.: cum alqo de amicula, Cic.: non pugnat, sed rixatur (orator), Tac. dial. – II) ...
wurmig , verminosus (voll Würmer). – cariosus (vom Holz). – vermiculosus (vom Obst). – w. sein, vermiculari. – w. werden. carie infestari.
gluttio (glūtio), īvī od. iī, ītum, īre, ... ... . Pers. 94: epulas, Iuven. 4, 28 (wo Infin. gluttisse): micularum minimum cum vino destillatum, Fronto ad M. Caes. 5, 40: salivam ...
apicula , ae, f. (Demin. v. apis), das ... ... ep. 137, 8. Ambros. cant. cantic. 4, 30. v. 11: formicularum et apicularum ostenta, Fronto ad Ver. imp. 2, 8.
tūmicia , ae, f. (= tomicula, Demin. v. tomix), das Band, der dünne Strick, Apul. met. 8, 25.
Körnchen , granum. – ein paar Körnchen Salz, paulum salis; mica, micula salis.
Krümchen , micula; mica parva.
Beischlaf , concubĭtus. – Beischläfer , concubīnus. – Beischläferin , concubīna (die Beihälterin, Zuhälterin). – amica. amicula (Mätresse). – paelex (Kebsweib eines Ehe manns).
Wurmstich , caries (im Holze). – vermiculatio (im Obst). – wurmstichig , s. wurmig.
Mosaik , opus museum od. musivum, gew. bl ... ... farbige Zeichnung bilden, zusammengesetzt, als Fuß. boden statt des Estrichs). – opus vermiculatum oder emblema vermiculatum oder noch deutlicher vermiculatae ad effigies rerum et animalium crustae (die seine Mosaik, die Gemälden möglichst ...
crūsta , ae, f. (verwandt mit crūdus, cruor), ... ... u. ICt.: tenues crustae, et ipsā quā secantur laminā graciliores, Sen.: vermiculatae ad effigies rerum et animalium crustae, Plin.: crustae Numidicae (aus numidischem [ ...
Buchempfehlung
Anders als in seinen früheren, naturalistischen Stücken, widmet sich Schnitzler in seinem einsamen Weg dem sozialpsychologischen Problem menschlicher Kommunikation. Die Schicksale der Familie des Kunstprofessors Wegrat, des alten Malers Julian Fichtner und des sterbenskranken Dichters Stephan von Sala sind in Wien um 1900 tragisch miteinander verwoben und enden schließlich alle in der Einsamkeit.
70 Seiten, 4.80 Euro