mūtēsco , ere (mutus), verstummen, omnis vox divina necessaria taciturnitate mutescet, Ps. Apul. Ascl. 25 extr.: vaniloquas docuit mutescere linguas, Paul. Nol. carm. 27, 407: cuncta illa quae dissona suavitas commendarat vel mutescentia tacuerunt, Mart. Cap. 9 ...
ob-mūtēsco , mūtuī, ere, verstummen, I) eig.: A) = die Sprache-, die Stimme verlieren, vor Entsetzen usw., obmutuit et concĭdit, Liv.: qui ebrius obmutuit, Cels.: vocem mittenti non et linguam obmutuisse et manum obtorpuisse, Cic. ...
im-mūtēsco , mūtuī, ere (in u. mutesco), verstummen, Quint. 10, 3, 16. Stat. Theb. 5, 542.
con-ticēsco ( con-ticīsco ), ticuī, ere (Inch. von ... ... zu reden wagt, und in diesem Sinne = verstummen (vgl. obmutesco), selten = Schweigen beobachten, schweigen, weil man vor Staunen ...
ἄν , eine Partikel, welche im Deutschen durch kein einzelnes Wort ... ... 488 Od . 4. 240. 11, 328. 517 οὐκ ἂν ἐγὼ μυϑήσομαι οὐδ' όνομήνω , wo μυϑήσομαι auch verkürzter conjunct . = μυϑήσωμαι sein kann; Iliad . 22 ...
sprachlich , grammaticus. – sprachlos , elinguis (dem die ... ... sp. sein, nihil fari quire: ich werde sp., me deficit vox; obmutesco (ich verstumme). – Adv . sine voce.
... , eine Rede halten, 3, 140; πόλιν μυϑέσκοντο πολύχρυσον , Il . 18, 289; ὄνομα μυϑήσομαι , Od . 9, 16; πᾶσαν ἀληϑείην , 11 ... ... ἔπη μυϑουμένου , Soph. Ai . 1141; μυϑήσομαι , 852; sp. D ., ἀμοιβαδὶς ἀλλήλοισι ...