aēnulum , ī, n. (Demin. v. aēnum), ein kleiner eherner Kessel, Paul. ex Fest. 28, 4 u. Gloss.
vīnulum , ī, n., Demin. v. vinum, Charis. 94, 3.
cornulum , ī, n. (Demin. v. cornu), im Spätlat. für corniculum, a) das Hörnchen, bovis, Porphyr. Hor. sat. 1, 4, 34 H. (Meyer cornu). – b) das Trichterchen, ...
prūnulum , ī, n. (Demin. v. prunum), die kleine Pflaume, Senecae mollibus et febriculosis prunuleis (archaist. = prunulis) insita, Fronto de orat. 1 in. p. 155, 20 N.
grānulum , ī, n. (Demin. v. granum), das Körnchen, Claud. Mam. de statu anim. 1, 21. Plin. Val. 1, 2. Anthol. Lat. 1068, 4 M. = 741, 20 R.
tīgnulum , ī, n. (Demin. v. tignum), der kleine Balken, Boëth. inst. arithm. 2, 4 pr.
organulum , ī, n. (Demin. v. organum), kleines Orgelwerk, Fulg. myth. 1. praef. p. 11 M.
scamnulum , ī, m. (Demin. v. scamnum), das Bänkchen, Diom. 325, 32.
membrānulum , ī, n. (Demin. v. membranum), das Häutchen, hirundinis tenue, Apul. met. 6, 26.
apto , āvi, ātum, āre (Intens. v. apio), ... ... Liv.: enses dexteris, Hor.: virgas dextris, Amm.: pileum capiti eius, Lampr.: anulum digito, Suet.: anulos (domini) sibi, Sen.: os cucurbitulae corpori, Cels.: ...
trādo (transdo), didī, ditum, ere, übergeben, I ... ... , Plaut.: tr. rastros villico in manum, Plaut.: alci poculum, Cic.: alci anulum, Curt.: alci epistulam od. litteras, Curt.: equum comiti, Verg.: ...
frago , frēgī, frāctum, ere ( gotisch brikan, ahd. ... ... eig.: u. übtr.: A) eig.: 1) im allg.: anulum, Cic.: patinam, Hor.: alci crura, talos, Sen. u. Suet ...
... , f., keine, Ter. – c) nullum, n., nichts (vgl. Duker Flor. ... ... mir völlig unbekannter), Plaut.: res nulla, Bettel, Kleinigkeit, Ter.: nullum argumentum est, Cic.: quam nullum aut leve sit damnum, Ov.: nullus ...
igitur , Adv., unter diesen Verhältnissen, so, sonach, ... ... , ni it antestator, igitur im (= eum) capito, XII tabb.: quando habeo anulum, igitur rationem mearum fabricarum dabo, Plaut. – dah. igitur tum, ...
dictum , ī, n. (dictus, a, um), das ... ... I) im allg.: dictum amarum, Amm.: dictum sapienti sat est, Ter.: nullum meum dictum, non modo factum, intercessit, quod etc., Cic.: ob dictum ...
vīllum , ī, n. (Demin. v. vinum st. vinulum), das Weinchen, edormiscam hoc villi, dieses Räuschchen, Ter. adelph. 786.
lohnen , s. belohnen. – es (ver-)lohnt sich der Mühe ... ... tanti est: es (ver-)lohnt sich nicht der Mühe, haud od. nullum operae pretium est; tanti non est; nihil attinet.
in-verto , vertī, versum, ere, umwenden, umkehren, umdrehen, I) eig.: A) im allg.: in locum anulum, umwenden u. so wieder an seine Stelle rücken (so daß der Ringkasten ...
gestito , āre (Frequ. v. gero no. II), I ... ... gewöhnlich an sich tragen od. führen, zu tragen pflegen, anulum, machaeram, Plaut.: fistulam, Arnob.: Alexandrum expressum vel auro vel argento, Treb ...
... (herab-, wegziehen, z. B. anulum de digito: u. torquem ex hoste: u. stramenta e ... ... wegtragen, wegnehmen, alci pileum [v. einem Adler]: alci anulum dedigito: auch mit dem Messer = wegschneiden, summum articulum caudae). ...
Buchempfehlung
Der junge Naturforscher Heinrich stößt beim Sammeln von Steinen und Pflanzen auf eine verlassene Burg, die in der Gegend als Narrenburg bekannt ist, weil das zuletzt dort ansässige Geschlecht derer von Scharnast sich im Zank getrennt und die Burg aufgegeben hat. Heinrich verliebt sich in Anna, die Tochter seines Wirtes und findet Gefallen an der Gegend.
82 Seiten, 6.80 Euro