mollitūdo , inis, f. (mollis), die Beweglichkeit, Biegsamkeit ... ... , mollitudo vocis, hoc est, ut eam torquere in dicendo pro nostro commodo possimus, Cornif. rhet. 3, 20. – B) die Weichheit, ...
inconditē , Adv. (inconditus), ungeordnet, ungeregelt, kunstlos, plump, ... ... tantam contumeliam imponere, Aur. Vict.: nihil tam inc. cogitari potest, quod non possimus somniare, Cic. – bes. v. der Rede, versus Graecos dicere, ...
Fundgrube , fodīna. – bildl. * fons uberrimus, ex quo haurire possimus; auch thesaurus.
Genealogie , genealogĭa (Spät.). – die G. der Familien erforschen, sic familiarum originem subtexere, ut ex eo propagines possimus cognoscere: die G. der julischen Familie herzählen, Iuliam familiam a ...
ratiōcinātor , ōris, m. (ratiocinor), der Rechner, Rechenmeister ... ... u.a.: diligens, Colum. – übtr., ut boni ratiocinatores officiorum esse possimus, Berechner, Cic. de off. 1, 59.
ut , urspr. Form utī , arch. utei, ... ... ad eam rem u.a.: legum idcirco omnes servi sumus, ut liberi esse possimus, Cic.: neque hāc nos patria lege genuit aut educavit, ut nulla quasi ...
is , ea, id (vom Demonstrativstamme i), I) ... ... sein (stehen), Cic.: metuo ne id consilii ceperimus, quod non facile explicare possimus, Cic. – b) adi.: cuius ea stultitia, ut etc., Cic.: ...
sī , Coni. (sibiliert aus εἰ), I) als Bedingungspartikel ... ... zur Angabe eines Zugeständnisses, wenn auch, si omnes deos hominesque celare possimus, Cic. Vgl. Spengel Plaut. truc. 4, 4, 24. ...
scio , īvī u. iī, ītum, īre, wissen, ... ... rerum publicarum velim scire quod optimum iudices, Cic.: ut quis et unde sit scire possimus, Cic.: quid rei esset, nemo satis pro certo scire, Liv.: avere ...
ex-igo , ēgī, āctum, ere (ex u. ago), ... ... eo, Planc. in Cic. ep.: quo (die) de his coram exigere possimus, Plin. ep.: haec exigentes (sc. inter se), Liv. – dah ...
miser , era, erum ( mit maereo u. maestus ... ... m. ut u. Konj., miserum est, ut imitari eius disciplinam non possimus, quem per bellum vicimus, Spart. Pesc. 3, 9. – m. ...
nēdum , Adv. (vgl. dum), I) im Nachsatze, ... ... Q. Metellus vim tribuniciam sustinere potuerunt, nedum his temporibus sine vestra sapientia salvi esse possimus, Cic. – vix in ipsis tectis frigus vitatur: nedum in mari et ...
cōn-sto , stitī, stātūrus, āre, wörtl. beihinstehen = ... ... qui in rebus contrariis parum sibi constent, Cic.: ut constare in vitae perpetuitate possimus nobismet ipsis nec in ullo officio claudicare, Cic.: in Oppianico sibi (iudices) ...
tantus , a, um ( von tam, wie quantus ... ... ceterarum provinciarum vectigalia tanta sunt, ut iis ad provincias tutandas vix contenti esse possimus, Cic.: nec sidera tanta debent existimari, quanta cernuntur, Plin.: (senatus) ...
2. col-ligo , lēgī, lēctum, ere (con u. ... ... quantā occupatione distinear, Cic.: quaedam notae sunt, ex quibus quid eventurum sit colligere possimus, Cels.: experimento facile colligitur, utrum... an non etc., Cels. – ...
al-licio (ad-licio), lexī, lectum, ere (ad u ... ... ad benevolentiam, Cic.: quonam modo hominum studia ad nostras utilitates all. atque excitare possimus, Cic.: v. lebl. Subjj., nihil esse quod ad se rem ...
re-pūrgo , āvī, ātum, āre, wieder reinigen, -säubern ... ... übtr.: caelum, Ov.: serenitas caeli in sincerissimum nitorem repurgata, Sen.: ne dubitare possimus quae per plures dies latius dixerit postea recisa ac repurgata in unum librum coartasse ...
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... (iussit), Nep. – proximā nocte in oppidum, Caes.: quem in locum convenire possimus, rescribite, Brut. in Cic. ep.: c. in eum locum, ...
com-moveo , mōvī, mōtum, ēre, gleichs. beregen, d. ... ... nihil commovebant, Liv.: u. (im Bilde) nunc comminus agamus experiamurque, si possimus cornua commovere disputationis tuae, Cic. de div. 2, 26. II) ...
quā-tenus (quātinus), Adv., bis wie weit, wie weit ... ... absol. gleichs. subst., das Wieweit, ut ulla in re statuere possimus quatenus, Cic. Acad. 2, 92: ebenso Cic. or. 73. ...
Buchempfehlung
Strindbergs autobiografischer Roman beschreibt seine schwersten Jahre von 1894 bis 1896, die »Infernokrise«. Von seiner zweiten Frau, Frida Uhl, getrennt leidet der Autor in Paris unter Angstzuständen, Verfolgungswahn und hegt Selbstmordabsichten. Er unternimmt alchimistische Versuche und verfällt den mystischen Betrachtungen Emanuel Swedenborgs. Visionen und Hysterien wechseln sich ab und verwischen die Grenze zwischen Genie und Wahnsinn.
146 Seiten, 9.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro