Provinzialausdruck, Provinzialismus , der, verbum regionibus quibusdam magis familiare.
Provinz , regio (Landstrich übh) – provincia (als ein ... ... bewiesen, getan, erwiesen, provincialis (z.B. tuum prov. officium: u. prov. abstinentia). – ein Land zur Pr. machen, terram in provinciae formam redigere; terram provinciam conficere.
prō-vīso , ere, hingehen und nach ... ... Spengel Ter. Andr. 957 u. Spengel u. Dziatzko adelph. 889), provisam, quam mox vir meus redeat, Plaut.: huc ad vos proviso, quam mox virginem accersant, Ter.: proviso, quid agat, Ter.: huc proviso, ut etc., Ter.
prōvidē , Adv. (providus), vorsichtig, weise, Plin. 10, 97. Frontin. strat. praef. extr. Eutr. 9, 23 extr. Chalcid. Tim. 139.
prō-vīvo , vīxisse, fort-, weiterleben, Tac. ann. 6, 25 in.
... , priusquam loqui coepisti, sensi atque providi, Cic.: plus animo providere et praesentire videbatur, Caes.: adeo ... ... Iustin.: medicus morbum ingravescentem ratione providet, Cic.: omnia providens et cogitans et animadvertens deus, Cic.: ... ... .: cetera, quae quidem consilio provideri poterant, cavebantur, Cic.: provisis etiam heredum in rem publicam opibus, ...
prōvīsio , ōnis, f. (provideo), I) das Vorhersehen, ... ... Poll.: m. subj. Genet., provisione maiestatis tuae, Veget. mil.: provisione Severi et Traiani, Lampr. – Plur., honestae provisiones, Firm. math. 1, 2, 8: huiusmodi provisiones, Amm. ...
prōvidus , a, um (provideo), I) vorhersehend, rerum futurarum, ... ... , Tac. – übtr., providum evenit, eine von göttlicher Vorsehung zeugende Begebenheit, Tac. – 2 ... ... besorglich, vorsichtig, behutsam, verb. cautus providusque, Cic., cautus et providus, Liv., prudens et providus, Cic. – übtr., dispice, ne ...
prōvīsor , ōris, m. (provideo), I) der Vorausseher, ... ... 78, 14 D. 2 – b) der Versorger mit Proviant, der Proviantmeister, eiusdem provinciae, Corp. inscr. Lat. 14, 2917: ordinis (decurionum), Corp ...
... prō-vīsus , Abl. ū, m. (provideo), I) das Vorsichhinsehen, ... ... (für), rei frumentariae, Tac. ann. 15, 8: absol., provisu agere, Tac. ann. 12, 12: dispositu provisuque rerum civilium peritus, bei Verfügung und Maßnahme ein Diplomat, Tac. ...
Proviant , s. Lebensmittel.
... iam edixeram omnibus dederamque suas provincias, Plaut.: primum erit hoc quasi provincias atomis dare, zuerst muß ... ... aptam explicatamque tradere, Cic.: ab alqo provinciam accipere, Cic.: administrare provinciam aequitate et continentiā, Cic.: Asiam provinciam consulari imperio obtinere, Cic.: alci provinciam Ciliciam constituere, Cic.: Africam ...
imprōvīsē , Adv. (improvisus), unversehens, Ps. Tert. poët. adv. Marc. 2, 12 (wo imprōvīsĕ gemessen ist).
imprōvīsō , Adv. (improvisus), unversehens, unvermutet, Plaut. asin. 310. Lucil. 1320. Cic. Verr. 2, 182 u.a. Caes. b. G. 1, 13, 5. Liv. 29, 32, 2 u.a. (s. ...
prōvidēns , entis, PAdi. (v. provideo), vorsichtig, Cic. u.a. – quod est providentius, Cic.: providentissimus quisque, Plin. ep.: providentissimus imperator, Frontin. aqu.
imprōvidē , Adv. (improvidus), unvorsichtig, Liv. 27, 27, 11. Colum. 6, 17, 1. Curt. 3, 11 (27), 8 u. 4, 16 (62), 17.
im-prōvidus , a, um (in u. providus), I) etwas ... ... Sache sich nicht versehend, absol., improvida pectora, Verg.: improvidos incautosque hostes opprimere, Liv. – m. ... ... et creduli senes, Cic.: impr. et neglegentes duces, Cic.: improvidas hominum mentes occupare, Cic. – ...
im-prōvīsus , a, um (in u. provideo), nicht vorausgesehen, ... ... Cic.: adventus, Cic.: cum hoc illi improvisum atque inopinatum accidisset, Cic.: improvisi aderunt, Verg.: quo improvisior graviorque pestis fuit, Tac. ann. 2, 47: quanto improvisior trepidatio eius est, tanto etc., Apul. de ...
prōvidentia , ae, f. (provideo), I) das Sehen in die Zukunst, die Voraussicht, ... ... , Tac.: filiorum suorum, für die usw., ICt.: Plur., providentiae et leges, Tert. adv. Marc. 2, 4. – 2) ...
prōvidenter , Adv. (providens), vorsichtig, mit Vorsicht, Sall. u.a. – quanto melius, quanto providentius, Ps. Quint. decl. 14, 8: providentissime constituere alqd, Cic.: providentissime cavere alqd, Augustin.
Buchempfehlung
Libretto zu der Oper von Anton Schweitzer, die 1773 in Weimar uraufgeführt wurde.
38 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro