stria , ae, f., die Riefe, die Vertiefung, rimosa, Plin. 22, 92: quā aratrum vomere striam facit, sulcus vocatur, Varro r.r. 1, 29, 3. – ...
1. striga , ae, f. (stringo, s. Fest. 314 [a] 30 ... ... vet. 206, 11 u.a.: prima, ibid. 207, 14: in strigas assignatur (ager), ibid. 238, 15. Vgl. Rudorff 2, 290 f ...
ostrya , ae, f. u. ostrys , yos, Akk. yn ... ... ), ein Baum mit hartem Holze, die Hopfenbuche (Carpinus ostrya, L., Ostrya vulgaris und orientalis, Willd.), Plin. 13, 117.
2. striga , ae, f. (strix), ein den Kindern verderbliches altes Weib, die alte Hexe, Petron. 63, 4.
ostria , s. ostrea /.
ostriāgo , inis, f., eine uns unbekannte Pflanze, Ps. Apul. herb. 28.
Istriānī , s. Histrī.
... ignavia), Cic. u.a.: verb. labor atque industria, Nep., industria et labor, Tac.: hominum novorum ind., Cic.: ... ... , Cic.: mihi in perferendo labore industriam non defuturam, Cic.: maxima industria est m. Infin., quibus ... ... , Cic., od. ex industria, Liv., od. ob industriam, Plaut., mit Fleiß ...
2. Industria , ae, f., Stadt in Ligurien, am Padus (Po), nach Mannert j. Casale, nach Reichard aber die Ruinen bei Verrua am Einflusse der Dora Baltea in den Po, Plin. 3, 49. – Dav. ...
lyristria , ae, f. (λυρίστρια, die Lautenspielerin, Augustin. serm. 153, 6. Schol. Iuven. 11, 162. de Rossi inscr. Chr. Vol. I. no. 539.
striātūra , ae, f. (stria), das Gestreifstein, die Streifenform, die Auskehlung, Kannelierung, Vitr. 4, 3, 9. Sidon. epist. 4, 8, 4.
illūstria , ae, f. (illustris), die Berühmtheit, parentum, Schol. Bern. in Lucan. 5, 207: paterna, ibid. 6, 420.
monastria , ae, f. (μονάστρια), die Nonne, Iustinian. nov. 123, 27 u. 44.
strigātus , a, um (1. striga no. II), in Streifen, abgeteilt, ager, Gromat. vet. 3, 12 u. 110, 1.
prōcestria dicuntur, quo proceditur in muro (also wohl = Mauervorsprung). Aelius procestria aedificia dixit esse ante portam; Artorius, praecestria, quae sunt ante castra ... ... Fest. 225, 12. – Andere Form prōcastria , quae ante castra sunt, Exc. ex Charis ...
vallestria , ium, n. (vallis), Talgründe, Ambros. hexaëm. 3, 3, 14 u. epist. 30 (12). Beda de orthogr. 294, 9 K.
sophistria , ae, f. (σοφίστρια), die Sophistin, Hieron. chron. Euseb. ann. DCCLXX.
castriānus , ī, m., der Feldsoldat, Vopisc. Aurel. 38, 4.
ostriārius , s. ostreārius.
prōcastria , s. prōcestria.
Buchempfehlung
Epicharis ist eine freigelassene Sklavin, die von den Attentatsplänen auf Kaiser Nero wusste. Sie wird gefasst und soll unter der Folter die Namen der Täter nennen. Sie widersteht und tötet sich selbst. Nach Agrippina das zweite Nero-Drama des Autors.
162 Seiten, 8.80 Euro