strūctūra , ae, f. (struo), I) die ... ... , Plin.: hos muros lapidum aedificat structurā vivorum, Ambros. – b) die Art und Form des Mauerns ... ... , die Ordnung, der Bau, verborum, Cic.: vocum, Quint.: compositionis structuraequae ...
Wortbau , structura verborum.
Wortfügung , I) Anordnung oder Fügung der Worte: verborum ordo od. consecutio od. structura od. constructio (Gramm.). – II) Syntax, im Gegensatz zur Wortbildung: syntaxis (Gramm.).
ērotundātus , a, um (ex u. rotundo), abgerundet, übtr., structura verborum, Sidon. epist. 9, 7, 3.
Bau , I) das Bauen: aedificatio. exaedificatio. ... ... Art u. Weise, wie etwas gebaut oder zusammengesetzt ist: aedificatio. – structura (Zusammenfügung). – conformatio (Bildung; beide des Körpers u. der ... ... Körperbau, Körperbildung: der Perioden, s. Periodenbau: periodischer B. des Satzes, verborum quasi structura.
Ordnung , I) das Ordnen, s. Anordnung no . ... ... natürliche O., ordo naturae: die O. der Worte in der Rede, verborum structura. – in bester O., compositus ordinatusque (im allg.); compositus et ...