trochaïcus , a, um (τροχαϊκός), trochäisch, Quint. 9, 4, 140. Diom. 504, 20 u. 507. 23. Serv. de cent. metr. 457, 17. Ter. Maur. 2422. Isid ...
trochaïcē , Adv. (trochaicus), trochäisch, Auson. epist. praem. edyll. 13. p. 140, 24 Schenkl.
trochäisch , trochaicus. – ein t. Versglied, ein Trochäus , trochaeus.