Pōtua , ae, f., s. Pōtīna.
2. Fātua , s. 2. Fātuus
1. fatua , ae, f., s. 1. fatuus
... Bilds. einer Gottheit), statuae et simulacra, Lact.: simulacra deorum, statuae veterum hominum, Cic.: statua aurata, Liv.: statua Arvernorum (für die Arv.), ... ... praecepit Solis habitu, Treb. Poll.: Caesaris statuam consecrare, Caes.: illi statuam istius persimilem, quam stare celeberrimo in ...
... 8, 595. – Dav. Mantuānus , a, um, mantuanisch, aus Mantua, Homerus, v. Vergil, Macr.: ... ... apol. 10; u. poëtarum Publius Mantuanus, Sidon.: bl. Mantuanus, Macr. – dah. poet. ...
noctua , ae, f. (*noctuus v. nox, vgl. Varro LL. 5, 76. Paul. ex Fest. 175, 1) = γλαύξ (Gloss.), die Nachteule, bes. das Käuzchen, ein der Minerva heiliger Vogel ...
Ritual , caerimoniae, ārum, f. pl .
aeditua , ae, f. (aedituus), die Tempelaufseherin, Tert. de cult. fem. 2, 1. Corp. inscr. Lat. 6, 2209. – übtr., die Dienerin = Verehrerin, magnae Dianae, Itala act. apost. 19, ...
Palātua , ae, f., die Schutzgöttin des Palatium, Varro LL. 7, 45; ihr Priester hieß flamen Palatualis, ibid.
Altvater , avus. – Ist es = Ahn, s. d. – die Altväter, maiores (die Vorfahren). – altväterisch , priscus (uralt). – moris antiqui (von oder ...
mūtuātio , ōnis, f. (mutuor), das Borgen, ... ... die Anleihe von jmd., poenam sine mutuatione et sine versura dissolvere, Cic.: multos minutis mutuationibus fraudare, Cic. – translationes quasi mutuationes sunt, Cic. de or. 3, 156.
rītuālis , e (ritus), den religiösen Brauch-, die Zeremonien betreffend, libri, Ritualbücher, Cic. de div. 1, 72. Fest. 285 (a), 25: rituales Etruscorum libri, Censor. 17, 5: dies. bl. rituales, Amm. 17, 7, 10.
āctuālis , e (actus), tätig, wirksam, praktisch, virtus, Macr.: philosophia, Isid.: nomen, ein Tätigkeit ausdrückendes, Isid.
ictuātus , a, um (icio), ictuatus sanguine, von einem Schlaganfalle getroffen, Greg. Tur. hist. Franc. 6, 36. p. 276, 1.
artuātim , Adv. (artuatus), gliedweise, Firm. math. 7, 1. p. 195, 3. Firm. de err. prof. rel. 2. § 2.
āctuāria , s. 1. āctuārius .
Attuariī , s. Chasuariī.
2. āctuārius , ī, m. (ago), I) der Geschwindschreiber, Sen ... ... mil. 2, 19. Tzschucke zu Eutr. 9, 9. – b) actuarius sarcinalium principis iumentorum, ein kaiserl. Beamter, der das Herbeiholen der Pferde zum ...
1. āctuārius , a, um (ago), I) leicht ... ... Brigantine, Sisenn. fr., Caes. u.a. (so auch subst., actuaria, ae, f., Cic. ad Att. 5, 9, 1): dass. navigium actuarium, Caes. u. Sall. fr. – ...
saltuātim , Adv. (1. saltus, s. Prisc. 15, 19), sprungweise, currere singulis cruribus, Gell. 9, 4, 9 Hertz 2 : salt. incĭdere singulis litteris, anprallen an usw. (v. e. Ringe), Amm. 29, ...
Buchempfehlung
Anders als in seinen früheren, naturalistischen Stücken, widmet sich Schnitzler in seinem einsamen Weg dem sozialpsychologischen Problem menschlicher Kommunikation. Die Schicksale der Familie des Kunstprofessors Wegrat, des alten Malers Julian Fichtner und des sterbenskranken Dichters Stephan von Sala sind in Wien um 1900 tragisch miteinander verwoben und enden schließlich alle in der Einsamkeit.
70 Seiten, 4.80 Euro