unverbesserlich , a) ganz fehlerfrei: emendatissimus (z.B. libri, scriptor; u. moralisch, ego illum optimum et emendatissimum existimo). – b) sehr schlecht: insanabilis (unheilbar).
Bösewicht , homo malus, improbus. – homo scelestus, sceleratus, consceleratus ... ... Verbrechen begangen hat). – homo perditus od. profligatus (ein höchst verdorbener, unverbesserlicher Mensch). – homo nefarius et impius (ein Frevler u. gottloser Mensch). ...
in-ēmendābilis , e, unverbesserlich, unheilbar, pravitas, Quint. 1, 1, 37: oris incommoda, Quint. 11, 3, 12: iste affectus, Sen. de ira 3, 41, 4: inem. est enim error, qui etc., Val. Max. ...
incorrigibiliter , Adv., unverbesserlich, Isid. sent. 3, 2, 6.
ἀ-δι-όρθωτος , unordentlich, neben ἄτακτα, ἀόριστα Dem . 4, 36; unverbesserlich, Dion. Hal . 6, 20; ἀδιόρϑωτον ἐᾶν , unverbessert lassen, ...
ἀ-κατ-όρθωτος , unverbesserlich, K. S .
ἀν-επ-αν-όρθωτος , unverbesserlich, Plut. de am. et ad. discr . 1; Iambl. V. P . 22.
dēspērātus , a, um, PAdi. m. Compar. u. ... ... ad Att. 16, 15, 5. – β) heillos = unverbesserlich, nichtswürdig, verworfen, desperatissimus iste latro, Apul. met. 10, 11. ...
īn-sānābilis , e, unheilbar, I) eig.: ... ... quod nihil insanabilius esset, Liv. – b) v. der Sinnesart, unverbesserlich, ingenium, Liv. 1, 28, 9: ne offensus insanabilior redderetur, ...
ἀ-παρα-μύθητος ... ... neben πολύπονος und βαρύς an. seni 6; – ἀπαραμυϑήτως κακός , unverbesserlich, Plat. Legg . V, 731 d; vgl. Schol. Il . ...