Verbesserer , corrector (der Inordnungbringer). – emendator (der Befreier von Fehlern); verb. corrector et emendator. – Verbesserin , emendatrix. – emendator (bei latein. Maskulinis, z.B. timor est emendator acerrimus).
Sprachverbesserer etc ., s. Sprachreiniger etc.
Reformationswerk , *sacrorum emendandorum negotium. – Reformator , I) Verbesserer übh.: emendator, corrector et emendator alcis rei. – II) Kirchenverbesserer: *disciplinae Christianae corrector etemendator. – reformieren , ordinem alcis rei ...
corrēctor , ōris, m. (corrigo), I) der Berichtiger, Verbesserer, a) lebl. Ggstde.: c. atque emendator nostrae civitatis, Cic.: u. (v. lebl. Subjj.) usus, qui unus est legum c., Liv.: u. absol ...
ēmendātor , ōris, m. (emendo), der Verbesserer, Vervollkommner, a) in intellektueller Hinsicht, emendatores (die Verbesserer der Handschriften) ›e‹ scripto stetisses (aus stitisses) fecerunt, Gell. ...
refōrmātor , ōris, m. (reformo), der Umgestalter, übtr. = der Verbesserer, Erneuerer, litterarum iam senescentium reductor ac reformator, Plin. ep. 8, 12, 1: absol., im moral. Sinne, Augustin. in psalm. 32. ...
Vervollkommner , emendator (Verbesserer, z.B. sermonis usitati). – Vervollkommnung , emendatio (Verbesserung, z.B. disciplinae publicae). – an seiner sittlichen V. arbeiten, emendare vitia.
δι-ορθωτής , ὁ , Verbesserer, τῆς πολιτείας . heißt Solon Plut. Sol . 16. – Vom Verbesserer eines Buches, der eine berichtigte Ausgabe besorgt, Galen . u. Schol ...
κατ-ορθωτής , ὁ , der Rechtmachende, Verbesserer, glücklich Ausführende.
ἐπ-αν-ορθωτής , ὁ , der Verbesserer, Wiederhersteller, τοῠ κάμνοντος D. Hal . 8, 67, τῶν τρόπων D. Cass . 54, 30.
ἐπ-αν-ορθόω , wiederherstellen, Etwas ... ... εἴ τι ἐν τοῖς λόγοις σφαλλόμεϑα, σὺ ὲπανόρϑου Plat. Gorg . 461 d, verbessere es; vgl. Theaet . 146 c; νόμους Legg . VI, ...
προς-δι-ορθόω , noch dazu ordnen, Inschrift von Rosette 34. – Med. , τοῠτο γὰρ προςδιορϑοῠμαι ( v. l . προδ .), Aesch . 2, 87, ich verbessere mich selbst hierin.