Cimo , s. Cimōn.
animo , āvī, ātum, āre (v. anima u. animus), I) v. anima, A) = mit Luft od. Hauch versehen, blasen, duas tibias uno spiritu, Apul. flor. 3. p. 3, 14 ...
1. ē-līmo , āvī, ātum, āre (ex u. lima), I) heraus-, abfeilen, elimata scobis, Feilstaub, Plin. 34, 170. – II) ausfeilen, A) übtr., a) übh.: rationes hae latiore ...
ad-imo , ēmī, emptum, ere (ad u. emo), ab-, wegnehmen: a) übh.: si qui adhaeserant pediculi, adimuntur, Col. 12, 51, 1. – b) etwas Lästiges jmdm. abnehmen, alci compedes ( ...
Cimōn , ōnis, Atk. ōnem u. ōna, m. (Κί ... ... , 3. ext. 3 (Akk. -ona). – lat. Nbf. Cimo, Val. Max. 5, 4. ext. 2.
Brīmō , ūs, f. (Βριμώ), die Zürnende ... ... 2, 2, 12. Arnob. 5, 20 u. 35: Akk. Brīmō, Stat. silv. 2, 3, 38. – b) mit Ceres ( ...
2. ē-līmo , (āvī), ātum, āre (ex u. limus), vom Schmutze reinigen, putzen, dentes, putzen, Tert. de paenit. 11. – übtr., ubi (anima) meruerit contagione vitiorum penitus elimata purgari, Macr. somn ...
alimo , ōnis, m. (alo), a) der Pflegling, Placid. gloss. V, 6, 17. Anthol. Lat. 19, 9.
coimo , s. co-emo.
as-sūmo (ad-sūmo), sūmpsī, sūmptum, ere, an sich-, zu ... ... , sed mihi ad id, quod sentio, assumo, wende es auf meine Behauptung an, Cic. ... ... postea quicquam assumpsi neque hodie assumo, quod etc., Cic.: si id mihi assumo, videor id meo iure ...
dir-imo , ēmī, ēmptum, ere (dis u. emo), I) auseinander ... ... 9, 33, 4. – b) Lebl.: α) übh.: corpus immortale nullum esse, ne individuum quidem, nec quod dirimi distrahive possit, Cic. de ...
ab-sūmo , sūmpsī, (sūmsī), sūmptum, ere, ganz ... ... Liv.: u. absol., iamiam absumor, Acc. fr.: ubi avunculus eius nuper absumptus erat, ... ... Plaut.: so auch absumptus est, Plaut. – / arch. Form apsumo, Plaut. Poen. 715.
autumo , āvī, ātum, āre (eig. aitumo v. aio, wie negumo v. nego), behauptend ... ... übh. Gell. 15, 3, 6: autumo non id solum significat: ›aestumo‹, sed et ›dico‹ et › ...
1. decimo (decumo), āvī, ātum, āre (decimus), zehnten, I) = den zehnten Mann zur Bestrafung herausheben, dezimieren, legiones, cohortes, Suet.: deditos, Tac.: saepius milites, Capit.: cohortium militem, Frontin. Vgl. decimus ...
dē-sūmo , sūmpsī, sūmptum, ere, von einer Menge gleichs. abnehmend sich ausersehen, auf sich nehmen, sibi hostem, Liv.: inter se cursum certamenque, Plin. ep. – m. dopp. Acc., duo singuli singulos sibi consules asservandos desumunt, ...
būlīmo , āvī, āre (βουλιμιάω), Heißhunger bekommen, heißhungerig werden, Pelagon. veterin. 10. Theod. Prisc. 2, 29. Ps. Soran. p. 280 R.
daīmōn , onis (δαήμων), kundig, erfahren, als Erklärung von daemon (δαίμων), bei Chalcid. Tim. 132.
dē-līmo , (āvī), ātum, āre, abfeilen, Plin. 34, 111.
ef-fūmo , āre (ex u. fumo), aufrauchen, Aetna 501.
2. decimō , Adv., s. 1. decimus.
Buchempfehlung
Als leichte Unterhaltung verhohlene Gesellschaftskritik
78 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro