sonst , I) außerdem etc.: praeterea (außer diesem, ... ... werden, z.B. was sonst? quid praeterea? quid aliud?: wer sonst? quis alius?: ... ... , ni ita esset. – sonst einer, eine etc., aliquis (subst.) u. aliqui ( ...
salso , āvī, āre (salsus) = ταριχεύω (Gloss. II, 451, 51), salzen, nec ullā aquā pavimenta salsavisti, Augustin. epist. 108, 14.
Sense , falx. – Sensenschmied , (faber) falcarius. – Sensenträger , *miles falcatus.
sēpse = se ipse, Cic. de rep. 3, 12 (auch angef. bei Sen. ep. 108 32, wo Haase richtig liest sepse, id est se ipse).
salsē , Adv. m. Comper. u. Superl. (salsus), mit Witz, witzig, launig, dicere, Cic. u.a.
sapsa = ipsa, Enn. ann. 430. Pacuv. tr. 324; vgl. Fest. 325 (a), 29 u. Paul. ex Fest. 324, 3.
sānsa , ae, f., s. sampsa.
Suessa , ae, f., I) uralte Stadt der Aurunci ... ... , Cato: Suessānī, ōrum, m., die Einwohner von Suessa, die Suessaner, Corp. ... ... 4748 u. 4756. – B) Suessās , ātis, aus Suessa, suessatisch, ollulae, Gargil. Mart. de arbor. pomif. 2, ...
spissē , Adv. (spissus), dicht, I) ... ... langsam, atque enim tu minus spisse atque tarde incedis, Naev. com. fr.: sp. atque vix ... ... nascimur spissius, quam emorimur, Varro fr.: habet hoc senectus in se, spisse ut videantur omnia ei confieri, Pacuv. ...
1. spisso , āvī, ātum, āre (spissus), I) dicht machen, verdichten, lac, Plin.: (aquilo) sanum corpus spissat, Cels.: ignis densum spissatus in aëra transit, Ov.: spissandi vim (zusammenziehende Kr.) habere, Plin. – II) ...
2. spissō , Adv. (spissus), langsam, spät, venire, Afran. com. 211.
στασι-ωρός , ὁ , der Wächter des Standortes, des Gehöftes, wie ϑυρωρός, πυλωρός gebildet; wahrscheinlich für das Vorige bei Eur. Cycl . 53 zu lesen.
στασί-ωρον , τό , Eur. Cycl . 53, nach der gew. Erkl. στάσις ἐν ὄρει , aber sehr zw., s. das Folgde.
σεισί-χθων , ὁ , Erderschütterer, Beiw. des Poseidon; Pind. I . 1, 52; Luc. philop . 6.
στασι-ώδης , ες , aufrührerisch; Xen. Mem . 2, 6, 4; Pol . 1, 9, 6.
σεισο-πῡγίς , ἡ , die Bachstelze, in Niedersachsen der Wippsterz, der Natur eben so treu nachgebildet, wie das griech. Wort, Schol. Theocr. 2, 17.
στησί-χορος , Chöre, Reigen, Reigentänze aufstellend od. aufführend, s. nom. pr . – Ein Wurf mit Würfeln, der 8 Augen zeigte.
στασί-αρχος , ὁ , Anführer des Aufstandes, u. übh. der Schaar, neben βο ύλαρχος Aesch. Suppl . 12.
σεισό-λοφος , Erkl. von τινακτοπήληξ , Hesych .
στασι-άρχης , ὁ , = Folgdm, D. C . 60, 31.
Buchempfehlung
Diese »politische Komödie in einem Akt« spiegelt die Idee des souveränen Volkswillen aus der Märzrevolution wider.
30 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro