condīscipulus , ī, m., der Mitschüler, Schulfreund, Pompon. com. 76. Cic. Sull. 18; Tusc. 1, 41. Nep. Att. 1. 3. Sen. ep. 66, 1. Corp. inscr. Lat. 10, 6544. Vgl. ...
collēctor , ōris, m. (con u. lego), der ... ... Mitleser in der Schule, Augustin. conf. 1, 17: verb. condiscipulus et conlector, Euod. in Augustin. ep. 158, 10.
Mitschüler , condiscipulus. – Mitschülerin , condiscipula. – Mitschülerschaft , condiscipulatus.
Schulfreund , condiscipulus (Mitschüler). – aequalis (Altersgenosse übh.). – ein Sch. von jmd. sein, *a condiscipulatu cum alqo coniunctum esse: ein sehr vertrauter, intimer, a condiscipulatu cum alqo vivere coniunctissime. – Schulfreundschaft , *amicitia in schola ...
condīscipula , ae, f. (condiscipulus), die Mitschülerin, Mart. 10, 35, 15. Apul. met. 9, 17.
Schulkamerad , condiscipulus. – jmds. Sch. sein, ex eadem schola esse.
condīscipulātus , ūs, m. (condiscipulus), die Mitschülerschaft, Schulfreundschaft, Nep. Att. 5, 3. Augustin, ep. 31, 9. Corp. inscr. Lat. 13, 2027: condiscipulatu apud Aristotelem familiaris, Iustin. 12, 6, 17.
Kamerad , contubernalis (Zelt- oder Stubengenosse). – commilito. quocum ... ... Schiffe). – collega (Amts- u. Standesgenosse, wie Mitsklave, Mitschauspieler). – condiscipulus (Mitschüler). – conservus (! Mitsklave). – aequalis (mit dem man ...
con-dīsco , didicī, ere, I) mit jmd. ... ... ), Col.: stare condiscat (vitis), Plin. – Partiz. subst. condiscēns = condiscipulus, Virg. gramm. p. 123, 4 H. (condiscens meus).
contubernālis , is, c. (con u. taberna), der ... ... vicinus (Gutsnachbar); immo ille quidem iam contubernalis, Cic.: municeps tu meus et condiscipulus et ab ineunte aetate c., Plin. ep.: ille meus in urbe, ille ...