cōn-scio , īre, I) sich eines Unrechts bewußt sein, nil sibi c., Hor. ep. 1, 1, 61: conscientes ante latroni, Mitschuldige, Genossen des Teufels, Comodian. apol. 685. – II) wohl wissen, ...
Vorwissen , z.B. mit jmds. V., alqo sciente; alqo conscio (unter Mitwissen jmds.): ohne jmds. V., alqo insciente. alqo ignorante od. ignaro (ohne. daß jmd. Kunde davon hat); alqo inscio (ohne daß es jmd. ...
cōnscientia , ae, f. (conscio), das Bewußtsein, I) mit einem andern = das Mitwissen um etw., die Mitwissenschaft, Mitkenntnis von etw., das Einverständnis, α) m. subj. Genet.: ...
Mitwissen, -wissenschaft , conscientia, um etwas, alcis rei. ... ... me inscio; me insciente; me nesciente: nicht ohne mein M., me conscio; me sciente: jmd. zur M. von etw. ziehen, alqm assumere ...
dē-fodio , fōdī, fossum, ere, herabgraben, I) ... ... bes. Schätze, def. aurum, Cic.: quo in loco aurum defodisset nullo conscio, Plin.: est domus alta; iacent penitus defossa talenta caelati argenti, Verg.: ...
cōnscius , a, um (con u. scio), I) ... ... fac me consciam, Plaut.: nec mihi conscius est ullus homo, Plaut.: sine ullo conscio, Cic.: conscios celare, Liv.: consciis loca tradit, den Mitverschworenen, Nep ...