territōrium , iī, n. (terra), das zu einer Stadt gehörige Ackergebiet, das Stadtgebiet (s. Varro LL. 5, 21. ... ... , 16, 239 extr.), coloniae, Cic.: urbis, Eutr.: Neapolitanum, Pallad.: extra territorium abire, Plin.
Territorium , s. Gebiet.
Auzia (Auzea), ae, f. (Ptol. Αυζία), Stadt in ... ... 25. – Dav. Auziēnsis , e, zu Auzia, auziensisch, territorium, Corp. inscr. Lat. 8, 9047: Plur. subst. Auziēnsēs, ...
Gebiet , I) eig.: territorium (das zu einer Stadt gehörige Feld). – Ist es in weit. Bed. übh. = Land, Landstrich, Grenzen etc., so stehen ager, terra, regio, fines, z.B. das Gebiet der Helvetier. ager Helvetius ...
amoeno , ātus, āre (amoenus), I) anmutig ( reizend ) machen, huius (civitatis) territorium pascuis amoenatur, Acro Hor. carm. 3, 4, 15: regio amoenata lucis, Salv. gub. dei 7, 2 § 8 H.: ...
Bezirk , circuitus. ambitus (Umkreis, Umfang). – ager. territorium (Gebiet, w. s.). – regio (Landstrich). – provincia (unter einer Jurisdiktion stehender Landstrich, Provinz). – conventus (Kreis, Departement). – muneris partes (Geschäftskreis). ...
Weichbild , territorium (das zu einer Stadt gehörende Ackergebiet). – fines, m. pl. (Grenzen = Gebiet). – das W. der Stadt, territorium urbis; ager urbis (der Stadt gehöriger Ländereikomplex); regio urbi apposita ( ...
2. dīstrictus , Abl. ū, m. (distringo) = περιοικίς, das Land um die Stadt umher, die Umgebung der Stadt, das Territorium, Novell. 42, 3.
territōriālis , e (territorium), zum Gebiete gehörig, termini, Gromat. vet. 4, 21 u.a.
Gabiī , ōrum, m. (spät. Nbf. Gavis , ... ... (v. der Nbf. Gavis) Gavīnās , ātis, gavinatisch, territorium, Gromat. vet. 349, 28. – Plur. subst., Gavīnātēs, ium ...
Eleutheropolis , Akk. im, Abl. ī, f. (Ελευθεροπόλις ... ... od. bei Eleutheropolis, mulier, Hieron. vit. Hilar. 13: territorium, Hieron. epist. 82, 8.