aventer , Adv. (avens), begierig, alqd haurire (bildl.), Amm. 29, 2, 10: übtr. = gern, suscipere alqm, Amm. 18, 5, 6; 19, 9, 7: contubernio nostro av. insertus, Sidon. ep ...
ἀφ-ίστημι (s. ἵστημι ), von ἀφιστάω part . ἀφιστῶν, τινά τινος Ath . I, 9 o; opt . ἀφιστῴης Xen. Symp . 2, 20; 1) beiseit stellen, entfernen ...
... quor ted avortisti? Plaut.: Lepidus se avertit, Cic.: simul se universa contio avertit, Liv.: alqd ab oculis, Cic.: naves in altum, Liv.: ardentes ... ... (bes. im Perf.), ecce avortit, Plaut. mil. 203: prora avertit, Verg. Aen. 1, 104 ...
2. Vēlābrum , ī, n., das Velabrum, ... ... dem vicus Tuscus u. dem forum boarium liegende Teil der Tiefe am Aventin, Verkaufsplatz aller feinen Tafelgenüsse, dah. auch Standort der Mietköche usw., wo die ...
Aventīnum , ī, n. u. Aventīnus , ī, m., der aventinische Berg, der Aventin, einer der sieben Hügel Roms, zwischen dem palatinischen u. cölischen, ...
arse verse = averte ignem (s. Paul. ex Fest. ... ... , Afran. com. 415. – dass. arses vurses (so!) = avertas ignem, Corp. inscr. Etrusc. 1, 474, no weitere Literatur (die ...
στρωμνή , ἡ , das gebreitete oder bereitete Lager; ἀπὸ στρωμνᾶς ὀρούει , Pind. N . 1, 50; ἄφϑιτος , vom goldenen Vließ, P . 4, 230; Aesch. Ch . ...
ἄ-φαντος , unsichtbar, verdunkelt, verschwunden ... ... Hom. Iliad . 6, 60. 20, 303; bes. Tragg .; ἄφαντον φῶς , unerwartet, Soph. Phil . 297.
ἄ-φραστος , 1) unbemerkt, unbekannt, ἔργα H. h. Merc . 80, Ilgen . ἄφρατος , was kein Wort ist; ἄφραστοι κατιδεῖν , unverständlich, Aesch. Suppl ...
... Ar. Eq . 754; vgl. Aesch . 3, 17; – ἄφυκτον λαμβἀνειν τινά , so daß er nicht entfliehen kann, Ar. Nubb . 1030. – Adv . ἀφύκτως , z. B. πλήξας , sicher treffend, Lycophr . 493. ...
Gott , deus (im allg.). – divinum illud (jenes ... ... ! das wolle Gott nicht! behüte G.! quod deus prohibeat! quod omen deus avertat! ne id deus sinat od. siverit! di meliora! – G. ...
1. ōmen , inis, n. (altlat. osmen, aus ... ... Suet.: velut ominis causā, Liv.: hisce ominibus proficiscere, Cic.: hoc detestabile omen avertat Iuppiter, Cic.: i secundo omine, glücklich, in Gottes Namen, Hor.: ...
3. latus , eris, n. (viell. zu 2. ... ... aquarum quotiens navigia desidunt in lateribus maxime appareat, Sen.: u. so prora avertit et undis dat latus, Verg. – ab lateribus terrae, auf den Seiten ...
saxum , ī, n. ( zu seco, vgl. ahd. ... ... Saxum (sacrum), der heilige Fels, die Stelle auf der Höhe des Aventin, wo Remus die Auspizien gesucht hatte, Cic. de dom. 136. Ov ...
davor , I) zur Bezeichnung des sich Befindens oder Bewegens vor einer Sache hin: ante eum, eam, id (vorn vor ... ... dich davor! hoc cavel: davorbehüte u. bewahre uns Gott! quod deus avertat! quod deus omen avertatl deus averruncet!
... castris est avectus (Ggstz. plaustro in castra advectus), Liv.: avectus (sc. equo) ab suis, Liv.: equo citato subter murum hostium ad cohortes avehitur, Liv.: cum citato equo ex proelio avectus esset, Liv. – / synk. Perfekt-Form avexti, ...
wovor , I) fragend: z.B. wovor bist du erschrocken? quānam re territus od. perterritus es? – II) relativ: ante quem, -quam etc ... ... pertimesco: wovor uns Gott behüten möge, quod di avertant; quod omen deus avertat.
circus , ī, m. (κίρκος), ... ... . bl. circus , die im Tale Murcia zwischen dem Palatin u. Aventin, wo schon in der Königszeit Spiele stattfanden, u. unter den ...
Buchempfehlung
»Was soll ich von deinen augen/ und den weissen brüsten sagen?/ Jene sind der Venus führer/ diese sind ihr sieges-wagen.«
224 Seiten, 11.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro