bovis , s. bōs /.
bōs , bovis, c. (βούς, Genet. ... ... caedere, Cato fr.: mugit bovis (= bos), Varr. fr. – als f. = Kuh ... ... Geschlecht der Plattfische, Ov. u. Plin. – / Nom. bovis, Varr. sat. Men. ...
2. frōns , frontis, f., die Stirn, ... ... übh. (Ggstz. occipitium), oculi, supercilia, frons, vultus denique totus, Cic.: bovis, Caes.: taurina, Ov. (u. so taurus torvā fronte, Plin.): ...
poples , itis, m., I) die Kniebeuge, Kniekehle, genua poplitesque et crura (bovis), Colum.: succīdere poplitem, Verg., femina poplitesque, Liv.: succisis poplitibus in genua se excipere, Sen. – II) meton., das Knie, duplicato ...
re-vello , vellī, vulsum, ere, I) wegreißen, herausreißen ... ... , Cic.: tela de corpore, Cic.: telum ab alta radice, Verg.: pellem (bovis), daran zupfen, Colum.: usque proximos revellis agri terminos, erweiterst deine ...
sēmi-bōs , bovis, m., halb Ochse, Ov. art. am. 2, 24 u.a.
cornulum , ī, n. (Demin. v. cornu), im Spätlat. für corniculum, a) das Hörnchen, bovis, Porphyr. Hor. sat. 1, 4, 34 H. (Meyer cornu ...
Rindshaut , corium bovis; corium bubulum.
errābundus , a, um (1. erro), umherirrend, hin und ... ... a.: agmen, Curt.: navis trieris, Auct. b. Afr.: vestigia, Catull.: bovis vestigia, Verg.: cursus, Lact.: uti particulae errabundae, wie zerstreute Bruchstücke, ...
per-madēsco , duī, ere, I) ganz naß-, ganz ... ... . Boden, durchweichen, Colum.: totā nocte, v. einer Pflanze, Colum.: bovis caede, v. einer Pers., Prud. – II) bildl., ...
sēmigelātus , a, um (semi u. gelo), halbgeronnen, sanguis, Oros. 2, 9, 10: sanguis bovis, Compend, Vitruv. 30. p. 312, 11 Rose.
Ochsenknecht , bubulcus. – Ochsenkopf , cap ut bubulum od. taurinum. caput bovis od. tauri (eig.). – insigne taurini capitis (als Zeichen, das eingebrannt wird etc.). – Ochsenleder , s. Rindsleder. – Ochsenmarkt , forumboarium ...
cōnsecrātrīx , trīcis, f. (Femin. zu consecrator), die Heiligerin, bovis, Vergötterin, Tert. adv. gnost. 3.
Ochsenziemer , cauda bovis.
tero , trīvī, trītum, ere (Stamm ter, tri, ... ... abreiben, abnutzen, abtragen, 1) eig.: silices, Ov.: trita colla bovis, Ov.: collum tritum habet (v. Cicero), Sen. suas. 6, ...
lito , āvī, ātum, āre (zu griech. λιτή, ... ... – II) tr.: A) glücklich opfern, sacris litatis, Verg.: exta bovis, Prop.: m. Abl. womit? sacra fordā bove, Ov. ...
... pecudum exta, Cic.: exta tauri, Cic., bovis, asini, Ov.: exta cruda, Liv. u. Ov., semicruda, ... ... coquere, Hor.: exta sine rege spectare, Curt.: exta inspicere, Cic.: exta bovis gravidae dare (darbringen, opfern), Ov.: u. so exta ...
corium , iī, n. (κόριον), ... ... spinis hirsutae, Cic.: c. elephanti, Plaut.: c. hyaenae, Scrib.: c. bovis, Tac.: c. piscis, Plin.: c. serpentis, Gell.: pecudum ferarumque coria ...
cadāver , eris, n. (cado, s. Hier. in ... ... , Sall.: cad. leonis, Vulg.: cad. hominis occisi, Vulg.: cad. mortui bovis, Vulg. – cad. caninum, Aur. Vict.: P. Clodii cruentum cadaver, ...
spongia (spongea), ae, f. (σπογγ ... ... spongiam exprimere, Cels.: detergere spongiā sudorem in facie, Cels.: detergere spongiā labra (bovis), Colum.: corpus (alcis) spongeā pertergere, Val. Max.: e foro spongiis ...
Buchempfehlung
Robert ist krank und hält seinen gesunden Bruder für wahnsinnig. Die tragische Geschichte um Geisteskrankheit und Tod entstand 1917 unter dem Titel »Wahn« und trägt autobiografische Züge, die das schwierige Verhältnis Schnitzlers zu seinem Bruder Julius reflektieren. »Einer von uns beiden mußte ins Dunkel.«
74 Seiten, 3.80 Euro