cincinnus , ī, m. (κίκιννος), ... ... natürlichen Haarlocke), c. capitis, Plaut.: cincinnorum fimbriae, Cic.: altior hic quare cincinnus? Iuven.: colligare cincinnos, Eccl.: feminae cincinnos crispare, Maecen. in Sen ...
cinnus , ī, m. (viell. verkürzt aus cincinnus, wohl zusammengefügt), ein Mischtrank aus Speltgraupen, Ziegenkäse u. Wein, Arnob. 5, 25; vgl. Non. 59, 30 u. Löwe Prodr. p. 393.
1. cincinnātus , a, um (cincinnus), mit gekräuseltem Haare, gelockt, der Lockenkopf, Plaut., Cic. u.a. – stellae eae, quas Graeci cometas, nostri cincinnatas vocant, Cic. de nat. deor. 2, 14: u ...
cincinnulus , ī, m. (Demin. v. cincinnus), das Haarlöckchen, Varr. sat. Men. p. 184, 1 ed. Riese (die Hdschrn. u. Bücheler no. 375 cincinni).
cincinnālis , e (cincinnus), gekräuselt, herba cinc., die auch polytrichon gen. Pflanze, Ps. Apul. herb. 51.
Haarlöckchen , cincinnulus. – Haarlocke , cirrus (natürliche). – cincinnus (künstliche). – anulus (Haarringel).