gallīnāceus (gallīnācius), a, um (gallina), zu den Hühnern gehörig, Hühner-, gallinaceus gallus, Plaut., Lucil. fr., Cic. u.a., auch bl. gallinaceus, Suet. u.a., Hahn, Haushahn: ebenso gallinacei mares salacissimi, ...
... Haushuhn). – perdix (Rebhuhn). – ein junges H., pullus gallinaceus; im Zshg. bl. pullus (pullus allein auch = Weissagehuhn, ... ... nicht fressen, pulli ēsse nolunt; pulli non pascuntur). Hühnchen , pullus gallinaceus; im Zshg. bl. pullus.
Hahn , a) übh., Männchen: mas (Ggstz. femina). – b) insbes., des Huhns: gallus gallinaceus, gew. bl. gallus (Ggstz. gallina). – ein junger H., pullus gallinaceus mas.
1. gallus , ī, m. (eig. ›das gallische Tier ... ... Haushahn, Hühnerhahn, Hahn, Varro, Cic. u.a.: gallus gallinaceus, s. gallīnāceus: sub galli cantum, Hor.: gallorum cantus, Cic. – sprichw., gallus ...
Hühner -, durch gallinaceus, a, um od. durch den Genet. gallinae oder gallinarum, z.B. Hühnerei , ovum gallinae; ovum gallinaceum. – Hühnerfleisch , (caro) gallinacea.
virāceus , a, um (v. vir, wie gallinaceus v. gallus), mannähnlich (= nur äußerlich zum Männergeschlechte gehörig), vir, Varro sat. Men. 300.
Kampfhahn , gallinaceus pyctes. – die Kampfhähne, galli, qui proeliantur inter se.
Küchelchen , pullus; pullus gallinaceus. – die Küchelchen, auch pulli ex ovis orti.
jung , I) Posit.: a) von Menschen: parvus ... ... werden muß [Ggstz. vetus]; z.B. ein j. Huhn, pullus gallinaceus: ein j. Pferd, pullus equinus). – catulus (von Jungen aus ...
1. pullus , a, um (v. puellus, dem ... ... Varro: u. pullus asinae, Hieron.: des Geflügels, columbinus, Cic.: gallinaceus, Plaut., Liv. u.a.: pulli aquilae, Plin.: columbarum pulli ac ...
Pentheus , eī u. eos, Akk. eum u. ea, m. (Πενθεύς), König in ... ... C) Penthiacus , a, um, nach Art des Pentheus zerrissen, gallinaceus, Petron. 47, 10.