2. grammaticē , Adv. (grammaticus), grammatisch, Quint. 1, 6, 27.
1. grammaticē , ēs, f., s. grammaticus.
litterālis , e (littera), zu den Buchstaben-, zum Schreiben gehörig ... ... (eadem) vox et litteralis vel scriptilis appellatur, quia litteris comprehendi potest, Diom.: grammatice idcirco litteralis est dicta, quod a litteris incipiat, Diom.: litt. lectio, ...
grammatisch , grammaticus (γραμματι ... ... – g. Regeln, praecepta od. leges grammaticorum. – Adv. grammatice (auch = g. richtig, z.B. loqui).
philologisch , *ad antiquarum litterarum od. ad humanitatis studium pertinens (s. »Philologie« über stud. ant. u. hum.). – grammaticus (grammatisch, hermeneutisch u. kritisch). – Adv .grammatice.
comes , itis, c. (com u. eo; vgl. ... ... comes gloria, Cic.: invidia gloriae comes, Nep.: eminentis fortunae comes invidia, Vell.: grammatice dulcis secretorum c., Quint.: ira et metus et reliqui motus animi, comites ...
möglich , qui, quae, quod fieri od. effici potest ... ... brevissime potero: soviel über die Grammatik, so kurz als m., haec de grammatice, quam brevissime potui. – so schnell als m., möglichst schnell, quam ...
ēgregius , a, um (ex u. grex, s. ... ... 6, 6. – Superl., mulier egregiissima, Pacuv. tr. 230: o egregie grammatice vel, si id mavis, egregiissime! Gell. 14, 5, 3: über ...
am-plector , plexus sum, plectī (amb u. plecto, ... ... enthalten, illae (tabulae) perpetuae existimationis fidem et religionem amplectuntur, Cic.: cum (grammatice) prope omnium maximarum artium scientiam amplexa sit, Quint. – 5) in ...
grammaticus , a, um (γραμματ ... ... 7, 1810 f. – B) grammatica, ae, f. u. grammaticē, ēs, f., die Grammatik, Sprachwissenschaft (Philologie), Form ...