īgneus , a, um (ignis), feurig, aus Feuer bestehend, brennend, brennend heiß, I) eig.: A) im engern Sinne: sol, sidera, Cic.: ardor, Cornif. rhet.: aestas, die Glut des Sommers, Hor ...
vigor , ōris, m. (vigeo), die Lebenskraft, Lebensfrische ... ... Lebhaftigkeit, Regsamkeit, das Feuer, die Tatkraft, igneus, Verg.: aetatis, Liv.: poscendi, Sil.: in vultu, Liv.: aurium, ...
feurig , I) eig., voll Feuer: igneus. – ardens (glühend). – II) uneig.: a) funkelnd: igneus (glühend wie Feuer). – ardens (brennend wie Feuer). – ...
Feuerruf , s. Feuergeschrei. – Feuersäule , columna ignea od ... ... illatum. – Feuerschein , s. Feuerzeichen. – Feuerschlange , quasi quidam igneus anguis. – Feuerschlund , eines feuerspeienden Berges, camīnus.
feuerrot , igneo colore. igneus (feuerfarbig übh.). – flammeus (glühendrot). – rutĭlus (rot wie helles Feuer). – rubicundus (hochrot.) – rufus. russus od. russeus (fuchsigrot). – ganz f., ruboris acerrimi. – ...
īgneolus , a, um (Demin. v. igneus), gar feurig, Prud. cath. 3, 186.
Feuerglut , flammarum ardor; flammae fervidus ardor. ... ... Plur. globi ignium od. flammarum. – Feuerkugel , globus igneus, im Zshg. bl. globus (als kugelrunder Feuerklumpen am Himmel). – orbis igneus od. flammeus (als kreisrunde Erscheinung am Himmel). – Feuerlärm , ...
Feuerregen , imber igneus.
Apollināris , - ineus , s. Apollo.
2. furor , ōris, m. (furo), die Raserei ... ... wahnsinnige-, heftige Leidenschaft, Liebeswut, amenti caeca furore, Catull.: intus erat furor igneus (glühende), Ov.: furori indulgere, Ov.: furorem vincere ratione, Ov.: ...
haurio , hausī, haustum, īre ( für *hausio, viell. ... ... per nigra silentia vastum iter, Stat. Theb. 1, 369: caelo medium sol igneus orbem hauserat, Verg. georg. 4, 427. – 3) bildl.: ...
currus , ūs, m. (curro), das Rennzeug (Fahrzeug), ... ... poet., c. falcifer, Lucr., od. c. ferreus Martis, Claud.: igneus c. Eliae, Hieron.: c. quinque liberis onustus (beim Triumphzug), Tac ...
vertex (vortex), icis, m. (verto, eig. was sich ... ... . – b) der Flammenwirbel, die Flammensäule, igneus, Lucr. 6, 298: flammis volutus, Verg. Aen. 12, 673. ...
vocito , āvī, ātum, āre (Intens. v. voco), ... ... omnes reges vocitaverunt, qui etc., Cic.: qui vivam eum tyrannum vocitarant, Nep.: igneus vertex, quem patrio vocitamus nomine fulmen, Lucr.: Icelum equestri nomine Marcianum vocitabant, ...
īn-ficio , fēcī, fectum, ero (facio), mit etwas ... ... Antlitzes, niveas infecerat igni solque pudorque genas, erglühen lassen, Claud.: rubor igneus inficit ora, Lucan.: ut virgo deducta marito inficitur teneras, ore rubente, genas ...
dē-nūntio , āvī, ātum, āre, ankündigen, kundtun, anzeigen ... ... γ) v. Wetterzeichen u. dgl., caeruleus (color aurorae) pluviam denuntiat, igneus euros, bedeutet, Verg. georg. 1, 453: arbor statim pestem denuntians ...
feuerfangend , concipiendo igni aptus. concipiendis ignibus idoneus (zum Feuerfangen geeignet). – quo flamma alitur (wodurch die Flamme genährt wird ... ... eig., leicht sich entzündend; bildl., leicht zornig werdend). – Feuerfarbe , color igneus. – feuerfarbig , s. feuerrot.